Ο Χριστός χαρίζει το φως, γιατί είναι το Φως∙ προσφέρει ζωή γιατί είναι η όντως ζωή∙ δωρίζει σωτηρία, γιατί είναι ο μοναδικός Σωτήρας. Δεν υπάρχει αντικαταστάτης Του ή υποκατάστατό Του.
Όταν επιχειρήσαμε να βρούμε, η απογοήτευση και η αποτυχία ήταν η μοιραία κατάληξη της «αποστασίας» μας, ήταν καθαρά ανθρώπινα και φθαρτά κατασκευάσματα. Τα φώτα τους, η ζωντάνια τους και η υποσχόμενη σωτηρία αποδείχθηκαν κίβδηλα. Για τον Τριαδικό Θεό όμως κανένα πρόβλημα δεν μένει απαρατήρητο ή αναπάντητο. Ο Χριστός με μια κίνηση, με έναν λόγο Του, δεν κάνει απλά πολλά, κάνει τα πάντα.
Οι άνθρωποι για να αποδείξουν την αγάπη που έχουν ή θέλουν, κάνουν και ζητούν πολλά. Έχουμε πολυλογία και πολυπραγμοσύνη. Κάποιες φορές δε, όταν λέμε πολλά, κρύβουμε ανεπάρκεια συναισθημάτων και απλά ψάχνουμε την αναπλήρωσή τους με λόγια κούφια και ανούσια.
Ακόμα και να φανεί το θαύμα, να γίνει μπροστά μας, θέλουμε παραπάνω αποδείξεις. Ψάχνουμε εξηγήσεις στα μέτρα μας, και όταν δεν ταυτίζονται με τα δικά μας, το αμφισβητούμε ή το ταλαιπωρούμε. Γείτονες και γονείς θεατές του θαύματος υπήρχαν και άλλων είμαστε όλοι μας. Ταυτόχρονα ο εγωισμός της εποχής μας, κλείνει τα μάτια μας και είμαστε πλέον εμείς οι σκοτεινιασμένοι. Δεν είναι ουσιαστικά τυφλοί όσοι δεν βλέπουν, αλλά εμείς που βλέπουμε και δεν βλέπουμε. Στρέφουμε την ματιά μας εκεί που μας συμφέρει, στον θησαυρό μας, στην αμαρτία.
Τους τυφλούς τους κατατάσσουμε στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτοί – οι και με διάφορα ανάλογα προβλήματα άλλοι- δεν είναι οι ικέτες της βοήθειάς μας και της στοργής μας, αλλά οι δάσκαλοί μας όταν δημιουργούν, όταν προοδεύουν, όταν πετυχαίνουν, όταν διεκδικούν, όταν ξεχωρίζουν.
Με άλλα λόγια, γίνονται άτομα όχι με ειδικές ικανότητες απλά, αλλά με σπάνιες δεξιότητες, ξένες σε εμάς που ζούμε την δική μας εθελούσια τύφλωση και εκούσια αναπηρία. Θεραπεύει ο Χριστός δίνοντάς τους θάρρος για να φανούν δυνατοί στα προβλήματα και νικηφόροι στους αγώνες τους.
Τον τυφλό της αυριανής ευαγγελικής περικοπής τον συνάντησε ο Ιησούς, με λίγες κινήσεις πηλό έπλασε και πλέον η κολυμβήθρα του Σιλωάμ έγινε η πύλη του περάσματος από τον κόσμο της μαυρίλας που ζούσε από τότε που γεννήθηκε μέχρι εκείνη την στιγμή, στη πολυχρωμία. Με πηλό έκανε τον άνθρωπο, με πηλό αναπλήρωσε το έλλειμμα, το φως Έγινε χαρούμενος ο άνθρωπος και αληθινά ζωντάνεψε. Εκείνος έπλασε το φως κατά την επταήμερη Δημιουργία, Εκείνος χαρίζει φως μετά από πολλά χρόνια σ΄ ένα δημιούργημά Του και αυτό ότι άκουγε, ζωντάνεψε και ότι φανταζόταν, παρουσιάσθηκε. Με χώμα και νερό βρήκε φως και ζωή.
Με την αφή Του έχει θεραπεύσει και άλλους δύο τυφλούς. Είναι όλα απόρροια της αγάπης Του και όμως ζητά λίγα στην συνέχεια. Η Σαμαρείτιδα, ο Κορνήλιος, οι τυφλοί, ο παράλυτος περνούν πλέον πόρτα πρωτόγνωρη για αυτούς, δύσκολη για εμάς, αυτή της ομολογίας και της ιεραποστολής. Είναι εντολή του Χριστού, είναι απαίτηση των καιρών μας.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μίου Πειραιώς
dogma
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
