Ο απόστολος Παύλος στο αγιογραφικό ανάγνωσμα που ακούγεται σήμερα πριν το Ευαγγέλιο, μας λύνει την εξής απορία: «τι έκανε παραπάνω ο Άγιος από εμάς;». Σταχυολογώντας λίγες προτάσεις απ’ αυτό θα βρούμε την δέουσα απάντηση.
Οι αληθινοί ποιμένες κατά τον Απόστολο των εθνών αγρυπνούν και μεριμνούν αγόγγυστα για την σωτηρία των άλλων. Είναι όλοι εκείνοι που έχουν αγαθή συνείδηση και σωστή συμπεριφορά. Δεν κάνουν προσωποπαγές έργο , αλλά Κυρίου αποστολή. Για τον λόγο αυτό πρέπει να εργάζονται πνευματικά και να αφιερώνονται ολοκληρωτικά. Κάθε άλλη εκδοχή δράσης παραπέμπει σε συμφέρον και υποκρισία. Η Ορθοδοξία δυστυχώς έχει χρεωθεί αρκετές τέτοιες νοσηρές περιπτώσεις.
Ο Μέγας Αντώνιος διέθετε ταπείνωση, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια γι΄ αυτό έγινε μαγνήτης χιλιάδων ψυχών. Έφυγε από την πόλη, πήγε στην έρημο, τον ακολούθησαν πολλοί. Με επίμονο και επίπονο αγώνα αντιμετώπισε αμέτρητους πειρασμούς του διαβόλου, έφτασε στην κορυφή αντίστασης και έτσι έθεσε τα θεμέλια του χριστιανικού μοναχισμού. Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Κύριο, Τον υπηρέτησε και Τον δίδαξε σ’ όσους τον πλησίασαν.
Μπορεί να παραιτήθηκε από τα εγκόσμια, δεν ξέχασε τις πνευματικές και υλικές ανάγκες του κόσμου. Πριν αναχωρήσει για την έρημο αποκατέστησε την αδελφή του, διένειμε στους φτωχούς την αναλογούσα σ΄ αυτόν περιουσία. Όταν οι χριστιανοί της Αλεξάνδρειας διώκονταν χάρη στην πίστη τους ήρθε στην πόλη για να τους εμψυχώσει. Έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη φιλανθρωπίας, άσκησης και προσφοράς. Δεν είχε μόρφωση ακαδημαϊκή, είχε όμως τον τρόπο να διδάξει∙ την αγιοπνευματική εμπειρία και φώτιση. Για τον λόγο αυτό καταξιώθηκε στην εκκλησιαστική συνείδηση ως «καθηγητής της ερήμου». Ο τρόπος και ο τόπος άσκησης έγιναν για εκείνον έδρα διδασκαλίας, αφορμή έμπνευσης, απόφαση αλλαγής για όλους.
Οι καιροί επαναλαμβάνονται, με διαφορετικές μορφές. Αφού έχουν να κάνουν με την βιωτή μας και την ψυχή μας, οφείλουμε να αρδεύσουμε διδάγματα από την ζωή των Αγίων. Ο καθένας μας εκεί που ζει, κινείται και υπάρχει καλείται να διαδραματίσει, αποκτήσει, ασκήσει ρόλο ηγέτη και ποιμένα. Ο δάσκαλος στο σχολείο, ο γονιός στην οικογένειά του, ο εργοδότης στην εργασία του, ο Ιερέας στην εκκλησιαστική κοινότητά του όλοι έχουν ευθύνη αληθινού καθοδηγητή και γνήσιου εμπνευστή. Πρέπει να τροφοδοτείται η αποστολή όλων από λόγια με σοβαρότητα και αποφάσεις με βαρύτητα.
Ο Μέγας Αντώνιος «άκουσε» καλά το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα και έδειξε έμπρακτα τον δρόμο. Ο καθένας από το μετερίζι που επέλεξε ή του ανατέθηκε πορεύεται. Οφείλει ν’ αντιμετωπίσει πειρασμούς πρώτα της όποιας εξουσίας και να νοηματοδοτήσει τη θέση του με έργα προσφοράς και όχι απαιτήσεων, θυσίας και όχι διεκδικήσεων, υπηρεσίας και όχι τυραννίας.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου
dogma.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
