Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς ποιος πετάει με απόλυτη ηρεμία.
Σπάνιοι ψυχισμοί.
Αρχίζουν οι αναταράξεις. Τα μάτια του ενός ψάχνουν το βλέμμα του άλλου.
Είναι μια ανακούφιση σε τέτοιες στιγμές να πάρεις κουράγιο από ένα χαμόγελο, ένα αστείο, έστω από τον φόβο του άλλου.
Ναι, ακόμη και ένα αρνητικό συναίσθημα πολλές φορές μας ανακουφίζει, αφού σπάει την μοναξιά της ενοχής οτι μόνο εμείς αισθανόμαστε άβολα.
Δίπλα μου κάθεται ένα ζευγάρι, σχετικά νέων ανθρώπων. Δεν μπορώ να καταλάβω την εθνικότητα τους.
Μπορώ όμως να κατανοήσω αυτό που δεν έχει χώρα, χρώμα και φυλή, την αγάπη τους.
Στις δύσκολες αναταράξεις, έσμιξαν τα χέρια τους, έδωσε ο ένας στον άλλο μια βαθιά αγκαλιά και ένα φιλί.
Σε τέτοια ανθρώπινη ζεστασιά που να χωρέσει το ψύχος του θανάτου;
Άλλωστε τι είναι μια ανθρώπινη σχέση;
Δυο χέρια σφιχταγκαλιασμένα που μαζί καθημερινά αντιμετωπίζουν τον θάνατο.
Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
Πηγή
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
