Μετά από λίγες ημέρες, αγαπητοί αδελφοί, θα εορτάσουμε οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, Θεού θέλοντος, την παγκόσμια Ύψωση του τιμίου και ζωοποιού σταυρού.
Γι’ αυτό και το σημερινό γραπτό μας κήρυγμα θα έχει ως κύριο, κεντρικό του θέμα την τιμή του σταυρού με αναφορά στους αιρετικούς των ημερών μας, τους χιλιαστές. Θα γνωρίζετε βέβαια, από τα κηρύγματά μας ή και από προσωπική εμπειρία, ότι οι ψευδομάρτυρες του ιεχωβά δείχνουν αποστροφή, έκδηλη περιφρόνηση στο πιό ιερό σύμβολο της πίστεώς μας. Όχι μόνο δεν το τιμούν, αλλά και το ατιμάζουν. Και για ποιό λόγο δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό απέναντι στον σταυρό; Διότι, απαντούν οι ασεβείς, ο σταυρός υπήρξε μέσον εσχάτης τιμωρίας αιμοσταγών εγκληματιών, διότι επάνω στο σταυρό καθήλωσαν τον Κύριό της δόξης οι παράνομοι Εβραίοι.
Σέ όλους αυτούς, που ατιμάζουν το πανσεβάσμιο Ξύλο, και μάλιστα τους χιλιαστές, πρέπει να πούμε την αλήθεια της ορθής μας πίστεως και με επιχειρήματα να καταδικάσουμε την αιρετική και εσφαλμένη δοξασία των εχθρών του σταυρού. Και κατ’ αρχάς να θυμηθούμε ένα λόγο του σημερινού σύντομου Ευαγγελικού μας αναγνώσματος. Τον εξής: «καί καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον υιόν του ανθρώπου». Σύμφωνα με αυτόν τον λόγον του Χριστού μας, όπως ο Μωυσής μέσα στην έρημο κατασκεύασε φίδι χάλκινο και το έβαλε ψηλά σε ένα στύλο, ώστε όσοι Ιουδαίοι είχαν δαγκωθεί από τα θανατηφόρα φίδια, που σέρνονταν ελεύθερα στο μέρος εκείνο της ερήμου, μόλις το αντίκριζαν αμέσως το δηλητήριο του φιδιού δεν τους σκότωνε, έτσι είπε ο Κύριος θα συμβεί και με μένα. Έτσι και Εγώ σαν το χάλκινο φίδι θα κρεμαστώ στο ξύλο, ώστε όσοι με πιστεύουν να σώζονται από το δηλητήριο της αμαρτίας.
Πού είναι, λοιπόν, οι αιρετικοί χιλιαστές, οι οποίοι θεωρούν ανάρμοστη την τιμή του σταυρού; Ο Κύριός μας δεν δίστασε ο Ίδιος να παρομοιάσει τον Εαυτό του με το φίδι που κατασκεύασε ο Μωυσής από χαλκό. Ναί, μπορεί να ήταν πράγματι «επικατάρατος» (Γαλ. 3,13), άνθρωπος καταραμένος από Θεό και ανθρώπους όποιος πέθαινε κρεμασμένος στο σταυρό. Μετά Χριστόν όμως αυτό το Ξύλο το αιματοβαμμένο από το Αίμα του Θεανθρώπου έγινε ξύλο ευλογίας. Έγινε τίμιο Ξύλο το οποίο επιτελεί πράγματα θαυμαστά και παράδοξα.
Ιδού, λοιπόν, γιατί οι Ορθόδοξοι χριστιανοί από τα πρώτα ακόμη χρόνια της Εκκλησίας, τιμούν με πολύ σεβασμό το σταυρό του Κυρίου. Δεν τιμούν ακριβώς αυτό κάθ’ εαυτό το ξύλο, αλλά πάντοτε με αναφορά στον Χριστό, ο Οποίος θυσιάσθηκε επάνω του για τη δική μας σωτηρία. Δεν κινδυνεύομε να χαρακτηρισθούμε ειδωλολάτρες, όπως διατείνονται οι χιλιαστές. Ο σταυρός δεν είναι είδωλο, αλλά τρόπον τινά ο ιερότατος βωμός, το θυσιαστήριο, όπου επάνω προσέφερε ο Υιός του Θεού κατ’ ευδοκίαν του Ανάρχου Πατρός Του την υπέρτατη και αγία Θυσία Του.
Σάν ιερότατο θρησκευτικό σύμβολο τιμούμε οι Ορθόδοξοι χριστιανοί το σταυρό του Χριστού. Η ιερή θέα του θυμίζει σε όλους μας το καθήκον της θυσίας. Πρωτίστως γεννά στη ψυχή μας αισθήματα βαθειάς ευγνωμοσύνης πρός τον Σωτήρα Χριστό, ο Οποίος με τα καρφιά του ξέσχισε το «χειρόγραφο των αμαρτιών μας» (Κολασ. 2,14) και κατά κάποιον τρόπον θανάτωσε την έχθρα, που υπήρχε σαν τείχος ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. (Εφεσ. 2,16)
Άς θυμίζουμε στους ψευδομάρτυρες του ιεχωβά ότι το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Και αυτό το μαχαίρι είναι πολλές φορές όργανο εγκλήματος στα χέρια των αιμοσταγών δολοφόνων. Όμως πόσο διαφορετική σημασία έχει το μαχαίρι στα χέρια μας, όταν το χρησιμοποιούμε για να κόβουμε ψωμί. Όσοι επομένως μας κατηγορούν ότι τιμούμε ένα όργανο εγκλήματος τιμώντας το σταυρό του Κυρίου, θα πρέπει για να είναι απόλυτα συνεπείς σε όσα φρονούν περί σταυρού, ότι δεν θα πιάνουν το μαχαίρι, ούτε όταν χρειασθεί να το χρησιμοποιήσουν στο τραπέζι ή σε κάποια άλλη εργασία της κουζίνας.
Δύστυχοι αρνητές της πίστεως! Εδώ ο Κύριός μας, πρίν ακόμη ανέβη στο σταυρό μίλησε περί σταυρού δίνοντας του υψηλή συμβολική έννοια. «Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». (Μάρκ.16,24). Έτσι προτού τον αγιάσει τον σταυρό με το τίμιο Αίμα Του τον αγίασε ήδη με τον λόγο Του. Όσοι δε αρνούνται ακόμη να προσκυνήσουν τον τίμιο σταυρό, διότι τάχα κάποτε υπήρξε μέσον τιμωρίας των μεγάλων εγκληματιών, δεν ακούν τον Απόστολο Παύλο, πως καυχάται για τον Σταυρό του Κυρίου, όταν γράφει στους Γαλάτες: «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τώ σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού...» (6,14). Ή μήπως θέλουν να τους κατατάξει ο Απόστολος στους εχθρούς του σταυρού, όπως επιστέλλοντας στους χριστιανούς των Φιλίππων έγραφε τα εξής: «Πολλοί γάρ περιπατούσιν, ούς πολλάκις έλεγον υμίν, νύν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού…». (Φιλιπ.3,18).
Μέ δάκρυα στα μάτια, όπως ο άγιος Παύλος, ας παρακαλούμε τον Κύριο για τους σύγχρονους εχθρούς του σταυρού. Τους αγνώμονες και αχαρίστους. Αμήν
+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος
synaxipalaiochoriou.blogspot.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
