Ακούστε όρνεα των αθηναϊκών media, που δίχως να ξέρετε πρόσωπα και καταστάσεις βγάζετε τα συμπεράσματα σας.
Το ράσο του ο παπά Νικόλας το έχει τιμήσει πιο πολύ από κάθε άλλο Χιώτη ιερέα τα τελευταία χρόνια. Έχει περγαμηνές στην κοινωνία της Χίου απαράγραπτες, ανθρωπιστικές. Κάθε πρωί εκείνος ξυπνά με την έγνοια αν το συσσίτιο που προσφέρει η Μητρόπολη της Χίου είναι έτοιμο να χορτάσει με τις 600 μερίδες του όσους πως και πως το περιμένουν. Δεν του επέβαλε κανείς το καθημερινό φορτίο. Σηκώνει το σταυρό με δική του βούληση. Το κάνει για τον πάσχοντα συνάνθρωπο εδώ και μια 5ετία, δίχως να νοιάζεται αν η κάθε μερίδα καταλήγει στο φτωχό, το μετανάστη ή τον αθίγγανο. Συνεχίζει, παρά το βάρος των χρόνων του, ακόμα κι όταν είδε με τα μάτια του νεκρό τον παπά Πλάτωνα να λυγίζει στο μέρος του καθήκοντος.
Αυτό το ράσο σηκώνει σεβασμό ακόμα και στα στιγμιαία λάθη του. Και τα λόγια του σηκώνουν περίσκεψη. Όταν το στόμα ενός τέτοιου ιερέα κάνει το ανθρώπινο λάθος να γενικεύει καταστάσεις, είναι γιατί ο κόμπος στην μικρή κοινωνία που ζει και αναπνέει έφτασε στο χτένι. Όποιοι δεν το αντιλαμβάνονται και φορτώνουν σε ιερείς σαν εκείνον ρατσιστικές επιδιώξεις, πολύ απλά αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις αγωνίες της ίδιας της κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση η εικόνα του παπά Νικόλα στη Χίο δεν ξεθωριάζει από μια άτυχη στιγμή. Την έχει φιλοτεχνήσει με κόπο τόσα χρόνια στην αφάνεια και κανενός το κόμπλεξ δεν είναι σε θέση να την ξεθωριάσει.
Νίκος Γεωργούλης
politischios.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
