έχουν πλέον λεφτά», θα πει το παιδί: «Δεν πειράζει. Θα παίζουμε με τ’ αυτοκινητάκια μου. Θα παίζουμε και θα περνάει ωραία η μέρα. Ολη μέρα θα παίζουμε και θα χαιρόμαστε».
Ο νους του δεν έχει εκπαιδευτεί ακόμα στο κλίμα της ταραχής, του πανικού και της κρίσης που πιάνει εμάς τους υπολοίπους, που θεωρούμαστε πολύ έξυπνοι. Ο νους του παιδιού είναι απλός κι αθώος. Είναι ασχημάτιστος και παρθενικός. Και γι’ αυτό βλέπει όλη τη ζωή σαν μια καινούργια έκπληξη. Εκστατικά.
Κάθε περιστατικό που εμφανίζεται μπροστά του, ο νους του παιδιού το βλέπει «για πρώτη φορά». Διότι δεν έχει αναφορές στο παρελθόν. Γι’ αυτό κοιτά μόνο μπροστά του, το τώρα μόνο. Εμείς, οι μεγαλύτεροι, κοιτάμε το παρόν με βάση το παρελθόν. Και βγάζουμε συμπεράσματα. Και λέμε: «Αφού απέτυχα προχθές, πάλι θα αποτύχω σήμερα». Βγάλαμε τόσο εύκολα και αστραπιαία το συμπέρασμα. Αυτός ο νους μας ο άρρωστος το έκανε. Γι’ αυτό μετά μελαγχολούμε και δεν έχουμε κουράγιο να παλέψουμε στη ζωή. Και λυγίζουμε εύκολα και τα παρατάμε εύκολα. Και γι’ αυτό έρχεται η φράση αυτή στα χείλη της ψυχής μας: «Θέλω ν’ αυτοκτονήσω, να βάλω τέλος στη ζωή μου». «Γιατί;» «Επειδή με άφησε κάποιος». «Μα και μια άλλη φίλη σου -θυμάσαι;- που την άφησε κάποιος τι είπε; “Δε με θέλει ο φίλος μου; Θα προχωρήσω στη ζωή με κάποιο άλλο πρόσωπο”.
Ιδιο πόνο περάσατε. Γιατί όμως εσύ σκέφτηκες να αυτοκτονήσεις, ενώ αυτή είπε “θα ζήσω”; “Θα ζήσω, θα κάνω δώρο στον εαυτό μου τη ζωή. Θα κάνω δώρο στον εαυτό μου την υγεία, την ισορροπία, την πίστη, την προσευχή! Και μετά ο Θεός δεν θα με αφήσει”».
Ιδιο περιστατικό περάσατε κι εσύ κι η φίλη σου, μα διαφορετική αντιμετώπιση έχει η καθεμιά σας. Γιατί ο νους ο δικός σου ταράζεται. Ενώ ο νους της φίλης σου είχε αυτή τη σταθερότητα και την εμμονή στην προσευχή. Και είδε τα πράγματα χωρίς πανικό, χωρίς άγχος. Αυτό το άγχος φθείρει και τρελαίνει τον άνθρωπο. Και μας οδηγεί στον θάνατο μια ώρα αρχύτερα. Πολύ νωρίτερα πεθαίνουν άνθρωποι που δηλητηριάζονται κι αρρωσταίνουν από τέτοιες αγωνιώδεις φροντίδες. «Μη μεριμνάτε» λέει ο Κύριος. «Ηρεμήστε. Δεν μπορείτε ν’ αλλάξετε τα πράγματα με το άγχος. Ηρεμήστε πρώτα και μετά θα τ’ αλλάξετε».
Δεν μπορεί να βρεις τα κλειδιά που έχασες στο σπίτι σου όταν τρέχεις σαν τρελή πέρα δώθε κι ανακατεύεις τα πάντα. Θα χαθούν περισσότερο. Μπορεί να σκεπαστούν και να μπερδευτούν χειρότερα. Ηρέμησε πρώτα. Και μετά θα δεις πιο ψύχραιμα. Μη μεριμνάτε.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος», από την Ορθόδοξη Αλήθεια
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
