μὲ στόχον στὸ ἀμεσώτατον μέλλον νὰ ἀντικατασταθῆ αὕτη ἀπὸ τὸ προφητευόμενον στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου Χάραγμα στὸ σῶμα μας (Ἀποκ., ιγ΄, 16-18). [Τὴν δολίαν μεθόδευσιν τῆς μεταλλαγῆς τῆς ταυτότητος στὸ σωματικὸν Χάραγμα τὴν εἶχε προϊδεῖ καὶ προείπει ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀπὸ τότε (πρὸ τριακονταετίας), ἤδη δὲ τὴν βλέπομε πραγματοποιουμένην σὲ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ]. Μὲ τὴν Χάριν καὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ ὕστερα ἀπὸ τὶς ἔντονες καὶ συνεχεῖς ἀντιδράσεις τῆς Ἱ. Συνόδου, τοῦ Ἁγίου Ὅρους, πολλῶν Ἱ. Μητροπόλεων, Ἱ. Μονῶν καὶ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, οἱ προσπάθειες τοῦ Πονηροῦ καὶ τῶν ὀργάνων του πρὸς ἐπιβολὴν τῆς τοιαύτης ταυτότητος, καὶ παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες νομοθετήσεις, τροποποιήσεις, προαγγελίες κ.τ.τ., παραμένουν μέχρι στιγμῆς ἀτελεσφόρητες, ἂν καὶ τελευταίως ἔχουν ἐνταθῆ στὸ κατακόρυφο.
Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὀλίγοι, εὐτυχῶς - ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς -, ἰσχυρίσθηκαν ὅτι....ἡ ἀποδοχὴ μιᾶς τέτοιας ταυτότητος δὲν θίγει τὴν πίστιν μας, καί, κατὰ συνέπειαν, μποροῦμε ἄφοβα νὰ τὴν παραλάβωμε. Διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ βόλεμά τους (νὰ τὰ πάνε καλὰ καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὸν Διάβολο) καὶ διὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν δειλίαν καὶ τὴν πλάνη τους, εἶχαν χρησιμοποιήσει διάφορα σοφιστικὰ ἐπιχειρήματα:
Ἡ (δῆθεν) ἀπουσία τοῦ 666
Ὅσοι χρησιμοποιοῦν τὸν ἀνωτέρω ἰσχυρισμὸ εἶναι –ἢ προσποιοῦνται ὅτι εἶναι- τελείως ἄσχετοι καὶ μὲ τὰ παγκοσμίως (ἀλλὰ καὶ στὴν Πατρίδα μας) ἑξαγγελόμενα, νομοθετούμενα καὶ διαδραματιζόμενα, καὶ μὲ τὶς σχετικὲς ἐφαρμοζόμενες τεχνολογίες, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἐν τῇ Ἀποκαλύψει ἀναφερόμενα. Ὅποιος ἔχει στοιχειωδῶς ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ ἀνωτέρω, θεωρεῖ ὑπερβεβαίαν τὴν χρῆσιν τοῦ 666 στὶς ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες. Ἀσφαλῶς, δὲν εἶναι λογικὸν νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ ἀποδείξεις, τὴν στιγμὴν ποὺ δὲν ἔχει ἐκδοθῆ ἡ συγκεκριμένη κάρτα. Ὑπάρχουν, ὅμως, ἐντονώτατες ἐνδείξεις, πού, ἐν συναρτήσει μὲ τὰ προλεχθέντα, ἐγγίζουν τὰ ὅρια τῆς ἀποδείξεως.
α΄ Ἡ ἐπιμελὴς μυστικότης, ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἀκριβῆ χαρακτηριστικὰ καὶ τὶς τεχνικὲς προδιαγραφὲς τῆς κάρτας, παρότι, σύμφωνα μὲ τὶς ἐξαγγελίες τῶν ὑπευθύνων, βρισκόμαστε στὸ παρὰ 5΄, δημιουργεῖ τὴν πεποίθησιν, σ’ ὅποιον δὲν εἶναι παθολογικὰ ἀφελής, ὅτι κάτι βρώμικο ἀποκρύπτεται. Τὴν πεποίθησιν αὐτὴν ἐνισχύει ἔτι –πέραν τῆς γενικῆς ἀναξιοπιστίας τῶν πολιτικῶν, καθόσον τὸ ἀσυστόλως ψεύδεσθαι ἔχει καταστῆ πανδημία- τό ὅτι, καὶ εἰδικῶς μὲ τὸ ἐν λόγω θέμα, καὶ οἱ ἐλάχιστες σχετικὲς ἀνακοινώσεις τῶν ἁρμοδίων χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν ἀσάφειαν, τὴν ἀοριστίαν καὶ τὶς ἀντιφάσεις.
β΄ Ἀλλὰ σὲ ἀνύποπτον χρόνον (1997, ὄτε συνεζητεῖτο ἡ Συνθήκη Σέγκεν καὶ ἡ σχετιζομένη μὲ αὐτὴν νομοθέτησις τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων), ὑπῆρξε καὶ ἀπερίφραστος ὁμολογία περὶ ὑπάρξεως τοῦ 666. Εὑρίσκεται αὕτη σὲ ἐπανειλημμένες δηλώσεις –μερικὲς μάλιστα ἐλέχθησαν μὲ ἰταμότητα καὶ μὲ περιφρονητικὴν ἀπαξίωσιν πρὸς τὸν ἀντιδρώντα λαὸν- ὑπουργῶν, λοιπῶν πολιτικῶν καὶ ἐγκύρων δημοσιογράφων (ἔχουν λεπτομερῶς καταγραφή, ἐκτός τῶν ἄλλων, καὶ σὲ ἐπιστολὴν τοῦ σεβαστοῦ π. Σαράντη Σαράντου πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον). Στὶς ἀνωτέρω δηλώσεις κυρίως στηρίχθηκαν καὶ σοβαροὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἄνδρες (ὡς ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς Πανεπιστημίου π. Γ. Μεταλληνὸς κ.α.), ὅταν κατὰ τὶς σχετικὲς ἀντιδράσεις τους θεωροῦσαν δεδομένη τὴν ἐν προκειμένω χρῆσιν τοῦ 666.
γ΄ Ἡ τυχοῦσα μελλοντικὴ διαβεβαίωσις ἁρμοδίων (πρὸς καθησυχασμὸν) περὶ δῆθεν μὴ ὑπάρξεως τοῦ 666 –πάντως οὐδεμία τοιαύτη ἔχει δοθῆ μέχρι στιγμῆς, παρὰ τὶς πλεῖστες καὶ ἔντονες πρὸς τοῦτο προκλήσεις- θὰ εἶναι τελείως ἀνίσχυρος νὰ μᾶς καθησυχάση, καθόσον, δεδομένης καὶ τῆς προαναφερθείσης ἀναξιοπιστίας των, ἡ μυστικὴ κρυπτογράφησις τοῦ "κλειδιοῦ" ἀναγνώσεως τοῦ τσίπ. Θὰ καθιστᾶ ἀδύνατον τὴν ἔρευναν διὰ τὸ κατὰ πόσον ἡ ἀνωτέρω διαβεβαίωσις εἶναι εἰλικρινής.
δ΄ Τέλος, ἀκόμη καὶ στὴν ὑποτιθετικὴν περίπτωσιν, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ μπορούσαμε νὰ διαπιστώσωμε ὅτι ἡ κάρτα - ταυτότης εἶναι ἀρχικῶς ΄΄καθαρὴ΄΄ ἀπὸ 666, ἐπ’ οὐδενὶ δὲν θὰ ἐπιτρεπόταν νὰ ξεθαρρέψωμε στὴν παραλαβήν της, διότι, λόγω τῆς δυνατότητος ἐπαναπρογραμματισμοῦ τοῦ τσίπ, ἀνὰ πάσαν στιγμὴν καὶ ἐν ἀγνοία μας θὰ καθίσταται δυνατὴ ἡ προσθήκη τοῦ δαιμονικοῦ συμβόλου.
2. Ὁ "ἐξαγιασμὸς" καὶ ἡ ἐξουδετέρωσις τοῦ 666
Ὑποστηρίζουν ἀφελῶς –ἢ πονηρῶς- μερικοὶ ὅτι, σημειώνοντας τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπάνω στὴν ταυτότητα, θὰ "ἐξαγιάσουν" καὶ θὰ ἐξουδετερώσουν τὴν διαμονικὴν ἐνέργειαν τοῦ δαιμονικοῦ συμβόλου. Ἄλλοι πάλι χρησιμοποιοῦν πρὸς τὸν αὐτὸν σκοπὸν τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον• ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως» (Α΄ Τιμ. δ΄, 4-5). Εἶναι γνωστὴ ἐπὶ ὅλων τῶν ἀνωτέρω –καὶ γι’ αὐτὸ δὲν θὰ πλατειάσωμε- ἡ φωτισμένη διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ποὺ χαρακτηρίζει τὰ ἀνωτέρω ὡς πλάνες καὶ διευκρινίζει ὅτι ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος καὶ τὸ σύμβολό του δὲν ἐπιδέχονται ἁγιασμὸν μὲ τὸ νὰ ἐπιθέσωμε Τίμιον Σταυρόν.
Μὲ αὐτὰ τὰ σοφίσματα οἱ ἐν λόγω "γνωστικοὶ" θεωροῦν καὶ παρουσιάζουν ὡς βλάκες καὶ στενοκεφάλους τά ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Τί κρίμα νὰ μὴν ζοῦσαν τότε! Θὰ τοὺς συμβούλευαν νὰ σταυρώνουν τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων, νὰ τοὺς… "ἐξαγιάζουν" καὶ μετὰ νὰ θυσιάζουν. Νὰ ἀπευθύνουν «λόγον Θεοῦ καὶ ἔντευξιν» στὰ εἰδωλόθυτα, νὰ τὰ "ἐξαγιάζουν" καὶ μὲ ἀναπαυμένην τὴν συνείδησιν νὰ τὰ τρώγουν. Πόσους μάρτυρες θὰ εἶχαν… γλιτώσει! Ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀποστολικὴν Σύνοδον θὰ εἶχαν προφυλάξει ἀπὸ τὸ …σφάλμα ποὺ ἔκανε νὰ ἀπαγορεύση τὰ εἰδολόθυτα (Πράξ. ιε΄, 29).
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, ὅμως, προτιμοῦσαν νὰ μαρτυρήσουν, ἀρνούμενοι ὄχι μόνον νὰ μιαροφαγήσουν, ἀλλ’ ἀκόμη καὶ τὸ νὰ δεχθοῦν νὰ φάγουν καὶ τὸ προσφερόμενον σ’ αὐτοὺς καθαρὸν κρέας, μόνο καὶ μόνο διὰ νὰ μὴν δώσουν τὴν ἐντύπωσιν στοὺς θεατὲς ὅτι μιαροφάγησαν! Καὶ αὐτά, ὄχι μόνο στοὺς χρόνους τῆς Καινῆς διαθήκης (βλ. λ.χ. μαρτύριον Ἁγίων Ἀκεψιμά, Ἀειθαλὰ καὶ Ἰωσήφ, κατὰ τὴν 3ην Νοεμβρίου), ἀλλ’ ἀκόμη καὶ στοὺς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (βλ. μαρτύριον Ἁγίου Ἐλεαζάρου, Β΄ Μάκ. στ΄, 18-31)! Ὢ πόση ἡ ἁγία εὐαισθησία τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καιπόση ἡ "γνωστικὴ" ἀγνωσία καὶ ἀναισθησία τῶν σημερινῶν ἀρνητῶν!
Παρομοίας πλάνης, ἀλλὰ διαμετρικῶς ἀντιθέτου, εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς σόφισμα πρὸς δῆθεν ἐξουδετέρωσιν τοῦ 666, τὸ ὁποῖο, δυστυχῶς, ἐλέχθη ἀπὸ ρασοφόρον: «Ἐγὼ θὰ πάρω τὴν ταυτότητα μὲ τὸ 666, θὰ τὴν φτύσω καὶ μετὰ ἄφοβα θὰ τὴν βάλω στὴν τσέπη μου». Γιὰ νὰ πάρη τὴν ἀπάντησιν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Παΐσιον: «Θὰ φτύσης, δηλαδή, μαζὶ καὶ τὸ βαφτιστικόν σου ὄνομα, καὶ τὴν ὑπογραφήν σου, καὶ τὴν φωτογραφίαν σου καὶ τὴν πίστιν σου (σ. γρ.: ἐννοώντας τὸ "Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος", ποὺ τότε ὑπῆρχε ἀκόμη). Χώρια ποὺ ἡ δαιμονικὴ ἐνέργεια δὲν διώχνεται μὲ τέτοιες ὑποκρισίες».
3. «Τὰ Καίσαρος Καίσαρι…».
Χρησιμοποιοῦντες τὴν ἀνωτέρω ρῆσιν τοῦ Κυρίου μας οἱ σύγχρονοι "γνωστικοὶ" διδάσκουν ὅτι ἡ ταυτότητά μας ὡς δῆθεν ἀνήκουσα στὸν Καίσαρα, μπορεῖ νὰ περιέχη ὀ,τιδήποτε ἐπιθυμεῖ ὁ Καίσαρ, χωρὶς αὐτὸ νὰ μᾶς ἐπηρεάζη πνευματικά. Ὅμως:
α΄ Ὁ Κύριος δὲν ἐχρησιμοποίησε τοὺς λόγους Του αὐτοὺς διὰ τὴν ταυτότητά μας, ἀλλὰ διὰ τὸ δηνάριον καὶ τὴν φορολογίαν ποὺ ἐπληρώνετο δι’ αὐτοῦ. Κατ’ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν ἐχρησιμοποίησε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος, διακρίνοντας σαφῶς ἐν προκειμένω τὴν ταυτότητά μας ἀπὸ τὰ νομίσματα. Ὅταν, δηλαδή, κάποτε τὸν ρώτησαν: «Γιατί πειράζει νὰ πάρωμε τὴν ταυτότητα μὲ τὸ 666, ἀφοῦ καὶ τὸ πεντοχίλιαρο ἔχη ἐπάνω του τὸ 666, καὶ ὅμως τὸ χρησιμοποιοῦμε;», ἀπάντησε: «Τὸ πεντοχίλιαρο εἶναι νόμισμα –καὶ ἡ λίρα τῆς Ἀγγλίας ἔχει ἐπάνω τὴν Βικτώρια-• αὐτὸ δὲν μὲ πειράζει. ΄΄Τὰ Καίσαρος Καίσαρι΄΄.
Ἐδῶ, ὅμως, εἶναι ἡ ταυτότητά μου, εἶναι κάτι προσωπικό• δὲν εἶναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ὅ,τι καὶ ἡ λέξη• ταυτίζεται, δηλαδή, κανεὶς μ’ αὐτὰ ποὺ δηλώνει. Βάζουν τὸν Διάβολο καὶ ὑπογράφω ὅτι τὸν ἀποδέχομαι». Καὶ σὲ ἄλλη εὐκαιρία εἶχε ἐπισημάνει ὅτι ἡ παραλαβὴ τέτοιας ταυτότητος εἶναι πτῶσις καὶ ἄρνησις Χριστοῦ. Ἡ ταυτότητά μας, λοιπόν, δὲν ἀνήκει στὸν Καίσαρα. Μπορεῖ μὲν νὰ εἶναι κρατικὸ ἔγγραφο, ἀλλ’ εἶναι ταυτοχρόνως καὶ κυρίως καὶ «ἔγγραφο ἀπολύτως προσωπικό», ὅπως εἶχε εὔστοχα τονίσει καὶ ὁ μακαριστὸς π. Γ. Καψάνης.
Φοβούμεθα ὅτι αὐτοὶ ποὺ τώρα ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ταυτότητά μας ἀνήκει στὸν Καίσαρα, διὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν παραλαβὴν ταυτότητας μὲ 666 –ἐνῶ οἱ ἴδιοι πρὸ ἐτῶν χαρακτήριζαν τὴν τοιαύτην παραλαβὴν ὡς ἄρνησιν Χριστοῦ!-, ὅταν προχωρήσουν τὰ πράγματα καὶ πλησιάσωμε στὴν ἐπιβολὴν τοῦ Χαράγματος ἐπὶ τοῦ σώματος, οἱ ἴδιοι θὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι καὶ τὸ σῶμα μας εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ Καίσαρος καὶ ὅτι μόνον ἡ ψυχὴ μας ἀνήκει ΄΄στὰ τοῦ Θεοῦ΄΄ (ἐφευρίσκοντας καὶ ἀνάλογα Ἁγιογραφικὰ ρητά!), γιὰ νὰ δικαιολογήσουν καὶ τὴν ἀποδοχὴν τοῦ Χαράγματος!!!
β΄ Τὸ 666, ἐξ ἄλλου, δὲν εἶναι ἁπλῶς σύμβολο Καίσαρος, ἀλλὰ καὶ "Θεοῦ". Εἶναι σύμβολον τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ εἶναι μόνο Καίσαρ, ἀλλὰ θὰ διεκδικῆ δι’ ἐαυτὸν τὴν ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὄχι ἁπλῶς κάποιου "Θεοῦ" -διότι καὶ πολλοὶ Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες διεκδικοῦσαν θεϊκὴν ἰδιότητα- ἀλλὰ τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ. Θὰ εἶναι ὁ "ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸ" (Β΄ Θεσ, β΄, 4). Δὲν θὰ δεσμεύη μόνο τὴν πολιτικὴν μας ἐλευθερίαν, ἀλλὰ θὰ δεσμεύη κυρίως καὶ κυριευτικῶς τὴν θρησκευτικήν μας ἐλευθερίαν, ἀπαιτώντας μοναδικὴν λατρευτιὴν προσκύνησιν.
Συμπερασματικῶς, οὔτε ἡ ταυτότητά μας ἀνήκει "στὰ Καίσαρος", οὔτε τὸ σύμβολον (666) ποὺ θὰ ἔχη εἶναι μόνο πολιτικὸ σύμβολο, ἀλλὰ κυρίως θρησκευτικὸ –βγάλανε τὸ "Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος" καὶ βάζουνε τὸ 666- καὶ φανερώνει (στὴν περίπτωσιν ποὺ τὴν ἀποδεχθοῦμε) ὅτι ἀνήκομε στὸν "Θεὸν" ποὺ τὸ 666 συμβολίζει!
4. Ἡ (δῆθεν) ἀνυπαρξία θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων γιὰ τὴν "φοβίαν" παραλαβῆς τῆς Κ.τ.Π.
Ὅσοι ὁμιλοῦν γιὰ ἔλλειψιν θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων ἐν προκειμένω, εἴτε ἀνήκουν σ’ αὐτοὺς ποὺ ὀρθολογιστικῶς ἀπορρίπτουν τὴν θεοπνευστίαν τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, εἴτε σ’ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀποδέχονται μέν, ἀλλὰ –προτεσταντικῷ τῷ τρόπω- «δίνουν τὶς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους», κατὰ τὸν Ἅγιον Παΐσιον, εἴτε, φυσικά, σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν κάνει καν τὸν κόπο νὰ τὴν ἀνοίξουν. Ὑπάρχουν, τέλος, μερικοί, πού, καλυπτόμενοι Ἰουδαϊκῶς πίσω ἀπὸ τὸ γράμμα τοῦ ἱεροῦ κειμένου, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἀποκάλυψις ὁμιλεῖ μόνον γιὰ «δεξιὰ χείρα» καὶ «μέτωπον» καὶ ὄχι γιὰ ταυτότητα. Θεωροῦμεν ὑπεραρκετά, ὡς ἀπάντησιν πρὸς αὐτοὺς τοὺς τελευταίους, τὰ ὅσα προελέχθησαν, σχετικῶς μὲ τὸν προσωπικὸν χαρακτήρα τῆς ταυτότητος (βλ. ἑνότητα 3 α΄) καὶ μὲ τὴν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων (βλ. ἑνότητα 2). Προσθέτουμε μόνο ἐδῶ ὅτι ἡ τοιαύτη "θεολογικὴ ἐμβρίθειά" τους θὰ τοὺς καθοδηγήση καὶ στὴν ἄφοβον ἀποδοχὴν τοῦ Χαράγματος στὸ ἀριστερὸ χέρι ἢ στὰ πόδια!
5. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος δὲν ἦταν ἀλάθητος.
Καὶ τὸ χρησιμοποιοῦν αὐτὸ ἄνθρωποι πού, διὰ νὰ στηρίξουν τὶς διάφορες (ὀρθὲς) ἀπόψεις τους ἔχουν "κάνει σημαία" τὸν Ἅγιον. Ἀναμφισβήτητα, οὐδεὶς ἄνθρωπος –καὶ ἀσφαλῶς, καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος- δὲν εἶναι ἀλάθητος. Ἀλλά, οἱ εὐλογημένοι, δὲν καταλαβαίνουν, ὅτι, ἄλλοτε ἀποδεχόμενοι καὶ ἄλλοτε ἀπορρίπτοντες αὐθαίρετα τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων, στὴν οὐσία προβάλλουν καὶ διακηρύσσουν τὸ ἰδικὸν τους ἀλάθητο;
Ἐπιπλέον, οἱ ἀνωτέρω πάσχουν προφανῶς ἀπὸ βαρείας μορφῆς λήθην –ἢ ὑπόκρισιν, ἐὰν προσποιοῦνται ὅτι ἐλησμόνησαν-. Καθόσον ἡ ἐν προκειμένω διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἐπεσφραγίσθη πανηγυρικῶς ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ διὰ τῶν θεσμικῶν ὀργάνων της (βλ. ἐγκύκλιον 2641/1998 Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς καὶ ἀνακοίνωσιν Ἱ. Συνόδου διὰ τὴν "Κ.τ.Π" τῆς 17ης/11/2010) ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τοῦ πληρώματός της (πρβ. Πλείστας ὄσας ἐπιστολές, ψηφίσματα καὶ ἀνακοινώσεις Ἱεραρχῶν, Ἱ. Μονῶν, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου κλπ.).
Ἱερομόναχος Ἀρσένιος καὶ Μοναχὸς Ἠσαΐας,
Ἱερὸν Κελλίον «Παναγούδας» Ἅγιον Ὅρος
Πηγή: οrthodoxia-ellhnismos.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
