Η νεκρανάσταση του παιδιού μου! Αστυνομικός βίωσε θαύματα με το παιδί του και το εξιστορεί. Πρόσφατο γεγονός.
Θα ήθελα πραγματικά να μοιραστώ μαζί σας θαύματα που εκτυλίχθηκαν στην οικογένεια μου και συγκεκριμένα στον γιο μου.
Η Αγάπη του Θεού της Παναγίας μας και τον Αγίων προς τον άνθρωπο είναι τόσο μεγάλη που δεν το χωρεί ο νους μας.
Πολλά θαύματα που συμβαίνουν στην ζωή μας (και πιστέψτε με συμβαίνουν καθημερινά) εμείς όντας Αμαρτωλοί άνθρωποι και μεγαλύτερος όλον εγώ δεν θέλουμε να τα δούμε.
Κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε με το ανθρώπινο μυαλό, αυτό είναι άλλωστε και το μεγαλείο του θαύματος δεν εξηγείται αλλά γίνεται. Και πραγματοποιείται όταν το ζητάμε με ευλάβεια από τον Κύριο την Παναγιά μας και τους Αγίους μας, κάτι ανάλογο συνέβη και στην οικογένεια μου.
Της επομένης τις Μεγάλης Εορτής του Αγίου Πνεύματος 21 Ιουνίου 2016, ώρα 01.30 κτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι μας το σηκώνει η γυναίκα μου και με τρεμάμενη φωνή μου λέει ότι χτύπησε ο Μάριος (γιος μου) και είναι στο νοσοκομείο. Σηκώνομαι από το κρεβάτι αναστατωμένος ντύνομαι γρήγορα και σε πέντε λεπτά ήμασταν στα έκτακτα Περιστατικά του Γ.Ν. Αγρινίου.
Το παιδί μας ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι και βογκούσε χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Εκεί μάθαμε ότι υπήρξε τροχαίο ατύχημα όπου τραυματίστηκαν άλλα δυο άτομα φίλοι του γιου μας ευτυχώς ελαφρά, ποιο σοβαρά ήταν το παιδί μας.
Μετά από εξετάσεις, αξονική, ακτινογραφίες, έβγαλαν πόρισμα ότι είχε εσωτερική αιμορραγία, ρήξη σπλήνας, συκωτιού και πνεύμονες και ότι άμεσα έπρεπει να χειρουργηθεί, όπως και έτσι έγινε.
Το χειρουργείο ήταν πολύ δύσκολο εξαιτίας ότι στο παρελθόν ο γιος μας είχε κάνει άλλα πέντε χειρουργεία και η κοιλιά του ήταν «Κόλαση» όπως ακριβώς μας είπαν οι χειρούργοι και, ότι αυτό το έκανε πάρα πολύ δύσκολο και με πιθανότητες επιτυχίας πολύ ελάχιστες.
Το χειρουργείο κράτησε 4 με 5 ώρες και τον πήγαν απευθείας στην εντατική διασωληνωμένο.
Ο γιατρός που τον χειρούργησε δεν μας έδινε και πολλές ελπίδες μας είπε ότι παίζουμε με τον χρόνο και την αντοχή του παιδιού (18 χρονών) για τον αν θα αντέξει η όχι.
Από εδώ και πέρα αρχίζουν επανωτά θαύματα….
Ο γιος μας ήταν στην εντατική, εμείς απέξω και με την αγωνία έκδηλη στα πρόσωπα μας και να προσευχόμαστε ανελλιπώς περιμένοντας να έρθει η ώρα της ενημέρωσης και του επισκεπτηρίου (12.30- 13.00).
Η ενημέρωση γινόταν τις περισσότερες φορές από τον Διευθυντή τις Μονάδας, ο οποίος μας κάλεσε και μας είπε την σοβαρότητα της κατάστασης του παιδιού, ότι οι πνεύμονες είναι εντελώς διαλυμένοι από την σύγκρουση και πως το συκώτι ακόμα έχει αιμορραγία και θέλει πολύ υπομονή και εδώ που φτάσαμε θα πρέπει να τα περιμένετε όλα, αλλά ο Θεός είναι μεγάλος γίνονται και θαύματα…
Επειδή και οι δυο μας η γυναίκα μου και εγώ πιστεύουμε πάρα πολύ, με αφορμή την κουβέντα του γιατρού περί θαύματος, πιάσαμε συζήτηση μαζί του.
Μας εξιστόρησε την δική του περιπέτεια και ότι ο ίδιος ζει από θαύμα μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και ότι πρόσφατα επέστρεψε στην δουλειά λέγοντας «έχω αποστολή και με άφησε ο Θεός να ζήσω για να κάνω τον κόσμο καλά» και μας είπε ότι «πριν μου συμβεί αυτό, δεν πίστευα σχεδόν καθόλου αλλά πλέον όλα άλλαξαν για εμένα, και μην φοβάστε θα είμαι εγώ εδώ για το παιδί σας»…
Ήμασταν κάθε ημέρα πρωί-βράδυ εκεί, μόνοι μας έξω από την εντατική, εγώ είχα στα χέρια μου ένα κομποσκοίνι που μου είχε δώσει ο μοναχός Παΐσιος της Μονής Μεγίστης Λάβρας στο Άγιο Όρος και προσευχόμουν αδιάκοπα.
Η γυναίκα μου διάβαζε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, του Αγίου Εφραίμ, του Ιούδα του Θαδδαίου, της Παναγίας Γοργοεπήκοος και την ευχή στον Φύλακα Άγγελο, το ίδιο και η κόρη μου.
Τα πράγματα ήταν σταθερά όπως μας έλεγαν οι γιατροί και άρχιζαν να είναι λίγο αισιόδοξοι μετά όμως από 10 ημέρες στην εντατική, η κατάσταση επιδεινώθηκε προς το χειρότερο.
Τότε μας κάλεσε ο γιατρός για να μας μιλήσει εκτάκτως ώρα 22.30 και μας είπε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, δηλαδή -γιατρέ του λέω δεν υπάρχει ελπίδα και μου απαντά -μακάρι να υπήρχε έστω μια ελπίδα δυστυχώς δεν υπάρχει.
-Δηλαδή γιατρέ μόνο με θαύμα του λέω και μου απαντά -ναι μόνο με θαύμα.
Τότε του λέω -θα γίνει θαύμα το παιδί θα ζήσει!
Αυτό δεν ξέρω πως μου βγήκε αλλά ένιωθα ότι θα γίνει το θαύμα, παρακάλεσα τον Θεό και Κύριο μας Ιησού Χρηστό και είπα με πόνο ψυχής «Κύριε μου μην μου δύνης αυτόν τον Σταυρό να τον σηκώσω δεν θα αντέξω σε παρακαλώ» και έκανα σαν τρελός προσευχόμουν με το κομποσκοίνι πέρα δώσε στον διάδρομο του νοσοκομείου ούτε και εγώ δεν θυμάμαι πόσες φορές.
Ώρα 23.30 πήρα τηλέφωνο τον Πατήρ Δημοσθένη Εφημέριο του Αγίου Γρηγορίου στο Αγρίνιο και του είπα αν μπορεί να έρθει να διαβάσει μια ευχή στο παιδί μου και να τον σταυρώσει με τα Ιερά οστά τον Αγίων (Αγίου Ραφαήλ και του Αγίου Νεκταρίου η Αγίου Λουκά δεν θυμάμαι καλά) που έχει στον Ναό και όντος ήρθε ώρα 00.30.
Μόλις τέλειωσε ο Πάτερ την ευχή στο παιδί μου, τον παρακάλεσα αν μπορεί να μας εξομολογήσει εμένα και την γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα θάλαμο απέναντι από την εντατική και μας εξομολόγησε και μας είπε «τώρα που βλέπει ο Θεός την προσπάθεια σας θα σας λυπηθεί μην φοβάστε».
Ώρα 01.20 έως και 01.40 έγινε το θαύμα, βγήκε ο γιατρός από την εντατική και μας είπε ότι την ώρα αυτή μεταξύ 01.20 -01.40 έγινε το αδιανόητο ραγδαία αντιστροφή της κατάστασης…
Φύγαμε για το σπίτι μας με δάκρυα χαράς στα μάτια και με ποιο έντονη την επιθυμία να ευχαριστήσουμε τον Θεό ωστόσο μας περίμενε και άλλη ευχάριστη έκπληξη στο σπίτι.
Μια εικόνα που προσευχόταν η κόρη μου του Αγίου Εφραίμ, ευωδίαζε μύρο.
Παραμονή της Αγίας Παρασκευής βγήκε το παιδί από την Εντατική για τον θάλαμο αποκατάστασης στην Χειρουργική Κλινική.
Όταν άρχιζε και συνερχόταν ο Μάριος (ο γιος μου), τον ρώτησα αν θυμάται κάτι και αν είδε τίποτα, πάντα είχα αυτήν την περιέργεια αν βλέπουν η πάνε κάπου.
Μου είπε «πως έγινε το ατύχημα δεν το θυμάμαι, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι την ώρα που ήμουν σε ένα θάλαμο με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε ότι είμαι ο Άγιος Νεκτάριος, -θέλεις να σου κάνω εγώ το χειρουργείο και του είπα -ναι θέλω, -τότε πες αυτά τα λόγια και θα στο κάνω (δεν θυμόταν τα λόγια να μου τα πει) και μου έκανε το χειρουργείο».
-Εσάς μου λέει σας έβλεπα όλους που καθόσασταν έξω στον διάδρομο, -από πού μας έβλεπες του είπα , -από ψιλά μου απήντησε.
Μου είπε πως πήγε ψιλά στα ουράνια και έβλεπα και άλλους πολλούς να ανεβαίνουν και πολλά παιδιά, πως ήταν τον ρώτησα ήταν πάρα πολύ ωραία και πολλοί χαρούμενοι όλοι.
-Είδες κάποιον γνωστό των ρώτησα, -βρέθηκα επάνω στον ουρανό με τον Πατήρ Αθανάσιο (ο πατήρ μου είπε να μην αναφέρω το επίθετο του) και μου έλεγε ότι πρέπει να γυρίσω πίσω, εγώ του έλεγα παππούλη μου αρέσει εδώ θέλω να καθίσω…. Με επέπληξε όμως και μου είπε να γυρίσω πίσω και γύρισα απότομα πίσω…
Είμαι σίγουρος ότι οι προσευχή του Πατήρ Αθανάσιου επέστρεψαν τον γιο μου από τον θάνατο, ας με συγχωρέσει για αυτό που θα πω αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ΑΓΙΟΣ εν Ζωή και τον ευχαριστώ για ότι έχει κάνει για εμένα και την οικογένεια μου αλλά και για πολλούς ανθρώπους που ξέρω.
Μετά από δυο ημέρες, ο γιος μου, μου διηγήθηκε ότι όσο βρισκόταν σε κώμα, πήγε επάνω στο Μοναστήρι στον Πατήρ Αθανάσιο και συγκεκριμένα μου είπε ότι είδε τον Πάτερ Αθανάσιο που κρατούσε στα χέρια ένα μικρό κοριτσάκι και έπαιζε και το κοριτσάκι αυτό το έλεγαν Ειρήνη (μάλλον την Αγία Ειρήνη έβλεπε).
Ήταν δε η επίμονη του τέτοια που με έβαλε και πήρα τηλέφωνο τον Πατήρ Αθανάσιο για να του μιλήσει για να μας πείσει ότι όντως ήταν επάνω στο μοναστήρι.
Ημέρα τις Αγίας Μαρίνας βγήκαμε από το Νοσοκομείο καθίσαμε 33 ημέρες όσα τα χρόνια του Κυρίου μας.
Αυτήν την Μαρτυρία την κάνω διότι την έζησα, βίωσα τα θαύματα ζωντανά, είμαι υποχρεωμένος να κάνω μαρτυρία για να καταλάβει ο κόσμος ότι ο Θεός είναι κοντά μας και όταν ο Θεός είναι κοντά μας όλα είναι εύκολα και δυνατά.
«Ζήτησε μου και θα σου δοθεί» αρκεί να του το ζητήσουμε με όλη μας την Καρδιά.
Δοξάζω τον Θεό που μέσα από αυτήν την δοκιμασία με έκανε καλύτερο άνθρωπο, ένωσε την οικογένεια μου ακόμα περισσότερο και μας έκανε όλους να πιστέψουμε ακόμα ποιο πολύ.
Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και θαυμαστά τα έργα Του.
Την Ευλογία του κυρίου της Παναγίας μας και όλων των Αγίων να έχει όλος ο Κόσμος.
Μακρής Δημήτριος του Ελευθερίου, Αστυνομικός κάτοικος Αγρινίου Αιτωλοακαρνανίας.
choratouaxoritou.gr
Το κείμενο αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της Χώρας Του Αχωρήτου και επιτρέπεται η αναδημοσίευση του μόνο με την σύμφωνη γνώμη των διαχειριστών της ιστοσελίδας και την αναγραφή της πηγής με ενεργό σύνδεσμο.
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
