Κάποτε ο Γέροντας είπε σε μια κυρία:
“Πολλές από εσάς τις γυναίκες, ό,τι κατεστραμμένο και άχρηστο έχετε, παλιά και τρύπια κατσαρολικά, έπιπλα, παπούτσια και άλλα φθαρμένα πράγματα, πάτε και τα πετάτε σε κάποια απόμερη αποθήκη σας, κλειδώνετε την πόρτα και ησυχάζετε. Δεν ξέρετε όμως ότι θα έρθει στιγμή που αυτό το παλιατζίδικο θα το βρουν και θα εκτεθείτε”.
Έμεινα έκπληκτος από τα λόγια του Γέροντα. Διάβαζα εκείνες τις μέρες βιβλία ποιμαντικής ψυχολογίας, που μιλούσαν για απώθηση τραυματικών βιωμάτων από το συνειδητό στον ασυνείδητο χώρο της ψυχής και για την ανάδυσή του σε απροσδόκητο χρόνο.
Το ζωντανό παράδειγμα του Γέροντα, για την αποθήκη απορριμάτων, μου έλεγε πολύ περισσότερο, από ό,τι τα επιστημονικά εγχειρίδια. Ήταν σαφής ο συμβολισμός, ο αναφερόμενος στα αμαρτήματά μας, που δεν εξαλείψαμε με την μετάνοια και την εξομολόγησή μας, αλλά τα πετάξαμε βιαστικά στην αποθήκη της λήθης, για να απαλλαγούμε από την ενοχλητική παρουσία τους και που θα τα ¨βρει¨ο Θεός για να τα επαναφέρει στη μνήμη μας, “εν ημέρα κρίσεως”. Ήδη τα γνωρίζει, ενώ εμείς τα αγνοούμε.
Aπό το βιβλίο του Κ. Γιαννιτσιώτη: “Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο”, Αθήναι 1995 - μέσω του βιβλίου: Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδόσεις “η Μεταμόρφωση του Σωτήρος”, Μήλεσι Αττικής
theomitoros.blogspot.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
