Ἕνα πρωϊνό τοῦˆ μηνός Μαΐου 1994 ἦλθε στήν Ἱεραποστολή μας ἕνας μεσόκοπος ἰθαγενής.
Τόν δέχθηκα στό γραφεῖο καί ἐκεῖνος ἄρχισε νά μοῦˆ διηγεῖται τό περιστατικό πού τόν διακατεῖχε καί φαινόταν ἀρκετά ἀνήσυχος καί ταραγμένος.
-Πάτερ, ἐγώ ἐργάζομαι στήν ’Εταιρεία Τζεκαμίν τῶν Μεταλλευμάτων. ’Αρώστησα βαρειά καί οἱ γιατροί δέν μποροῦσαν νά μέ βοηθήσουν. Ἔκανα προσευχή στόν Θεό νά μέ λυπηθῆ.
-Ποιά ἐκκλησία ἀκολουθεῖς;
-Εἶμαι στήν Ρωμαιοκαθολική ἐκκλησία, πάτερ.
-Μιά νύκτα εἶδα στόν ὕπνο μου πολλούς κληρικούς σάν καί ἐσᾶς πού ἦταν ντυμένοι μέ λαμπρά ροῦχα καί λειτουργοῦσαν μέσα σέ μία ἐκκλησία, σάν τήν δική σας. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς μέ πλησίασε καί μοῦˆ εἶπε: «Ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή σου, ἀλλά γιά τήν σωτηρία σου θά ‘ρθῆς στήν δική μας ἐκκλησία. Ἄν δέν ἔλθης σ’ αὐτή τήν ἐκκλησία, θά πεθάνης».
-’Εγώ, πάτερ, δέν ξέρω οὔτε κἄν ἐσᾶς, οὔτε ποιό εἶναι τό ὄνομα τῆς ἐκκλησίας σας, ἀλλά ἦλθα ἐδῶ, διότι εἶδα στόν ὕπνο μου παπάδες σάν ἐσᾶς μέ ράσα καί γένεια καί ροῦχα λαμπρά. Ρώτησα κι ἄλλους καί μοῦˆ εἶπαν ὅτι «μόνο οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουν γένεια καί φοροῦν τέτοια ροῦχα. Ἡ ἐκκλησία τους εἶναι στό τάδε μέρος. ’Εκεῖ θά πᾶς».
Τόν συμβούλευσα, τοῦˆ ἔδωκα βιβλία καί τοῦˆ πρότεινα, ἄν θέλη νά ἔρχεται κάθε Κυριακή στήν ’Εκκλησία μας καί στίς Κατηχήσεις. Ἔκτοτε ἔγινε πιστό μέλος τῆς ’Εκκλησίας μας καί φυσικά δέν πέθανε.
Aπό το βιβλίο: «Θαύματα και ιστορίες από το Κονγκό» – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου
simeiakairwn.wordpress.com , pentapostagma.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
