Γιατί τώρα πλέον δεν είμαι άνθρωπος επιφανειακός, μα κάποιος που γνωρίζει το βάθος των πραγμάτων. Κι υπάρχει μια συνεχής πρόοδος σε αυτό. Κι όλο και περισσότερο καταλαβαίνω τους άλλους και τα κίνητρά τους.
Και τότε πραγματικά γίνομαι ένας άγιος άνθρωπος. Ολη αυτή η πορεία γίνεται σιγά σιγά, χωρίς να το καταλαβαίνω. Γίνεται με τον τρόπο που λέει ο Χριστός μας: απαρατήρητα. «Ουκ έρχεται η Βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως». Δηλαδή, αυτή η νέα κατάσταση δεν θα φαίνεται απότομα, αλλά θα διεισδύει στην ψυχή μου σταδιακά και ήρεμα, και θα βλέπω τον κόσμο με τελείως διαφορετική οπτική.
Αξίζει να το δοκιμάσεις. Αξίζει να γίνεις ένας ωραίος άνθρωπος. Διότι, τελικά, όλα, αγαπητέ μου φίλε και αγαπητή μου φίλη, όλα ξεκινούν από το μυαλό, από τον νου, από τη διάνοια του ανθρώπου. Οχι από τον εγκέφαλο που λύνει μαθηματικά. Αυτός είναι ο εγκέφαλος. Ο νους είναι κάτι άλλο. Είναι αυτός που μπροστά στην κίνηση στον δρόμο σε κάνει και λες: «Τι θα γίνει, ρε παιδί μου; Γιατί ν' αργώ; Αμάν πια αυτό το κράτος! Αμάν πια η κοινωνία! Δεν αλλάζει τίποτα σ' αυτό τον κόσμο». Αυτός είναι νους. Εγκέφαλος είναι αυτός που λύνει ασκήσεις μαθηματικών, που κάνει πράξεις. Καταλαβαίνεις. Ενώ νους είναι το εργαλείο της ψυχής, που βλέπει κι ερμηνεύει τη ζωή. Που δίνει το χρώμα στο πώς σκέφτεσαι τα πράγματα. Κι όλο αυτό το σύστημα του νου μας είναι κάτι που μπορούμε να το αλλάξουμε. Μπορούμε να το επηρεάσουμε, να το εκπαιδεύσουμε.
Το πετυχαίνουμε κυρίως όταν βάζουμε τον νου μας δίπλα στον νου του Χριστού. «Ημείς νουν Χριστού έχομεν» λέει ο Απόστολος Παύλος. Εμείς έχουμε νου σαν τον Χριστό. Σκεφτόμαστε όπως ο Χριστός. Βλέπουμε τη ζωή αλλιώς. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Μπορεί μια ημέρα να βρέχει. Κι εγώ με τον νου μου απογοητεύομαι. Και λέω: «Τι ημέρα είναι αυτή! Γιατί να είναι έτσι; Ποπό, είμαι κακόκεφος σαν τον καιρό». Εσύ όμως για τον ίδιο καιρό λες με τον δικό σου νου: «Σ' ευχαριστώ, Χριστέ μου!» Κοίτα τώρα τι σκέφτεται ο δικός σου νους, κοίτα πώς μπορεί να προσεγγίσει ο δικός σου νους την ίδια πραγματικότητα: «Σ' ευχαριστώ, Χριστέ μου, γιατί σήμερα Εσύ που κυβερνάς τα σύμπαντα και τους γαλαξίες αποφάσισες, Εσύ θέλησες, Εσύ έδωσες εντολή, Θεέ μου, Δημιουργέ μου, η αιώνια αγάπη, το παν στον κόσμο, η σοφία, ο όντως αληθινός Θεός, Εσύ έδωσες εντολή και σήμερα ο καιρός είναι συννεφιασμένος».
Και αυτομάτως τι έχεις πετύχει με τον τρόπο αυτό; Εχεις πετύχει να συνδέσεις αυτό το φαινόμενο της κακοκαιρίας, της συννεφιάς, της ομίχλης, της βροχής, του καύσωνα, οτιδήποτε θέλεις, με μια τέτοια αγαπητική διάθεση, με μια τέτοια ευαισθησία ψυχής, το συνδέεις με Αυτόν που δημιούργησε το σύμπαν, τον κόσμο όλο. Με Αυτόν που 'ναι η πηγή, που 'ναι η πηγή της σοφίας και της γνώσεως, και ξέρει τι κάνει. Και αυτομάτως η κακοκαιρία χάνει από μέσα σου αυτή τη δυσάρεστη θέα και αντιμετώπιση. Χάνει αυτό το κλίμα το πικρό. Φεύγει η γκρίνια απ' την ψυχή σου πλέον. Φεύγουν όλα αυτά, γιατί ο νους σου πρόλαβε και συνέδεσε το γεγονός αυτό με την πηγή, που 'ναι ο Θεός.
Toυ π. Ανδρέα Κονάνου – από την Ορθόδοξη Αλήθεια
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
