Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν στοιχεία που είναι έξω από τις δυνατότητες μας. Για παράδειγμα δεν μπορούμε να καθορίσουμε το ύψος μας.
Υπάρχουν όμως και πολλά πράγματα που μπορούμε να τα καλλιεργήσουμε και να τα πολλαπλασιάσουμε Ο Θεός έδωσε στον κάθε άνθρωπο κάποια τάλαντα, τα οποία πρέπει να καλλιεργήσουμε και να τα αυξήσουμε.
Εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι όσο κι αν η φθορά που ήρθε εξαιτίας της αμαρτίας έχει επηρεάσει μέσα στους αιώνες ορισμένα χαρακτηριστικά μας, με συνέπεια να υστερούμε άλλοι σε μερικά κι άλλοι σε πολλά πεδία, όμως ο Θεός μας έχει προικίσει με τόσα πολλά χρήσιμα και αξιόλογα προσόντα, ώστε αυτά που απομένουν, αν τα καλλιεργήσουμε, δε θα μας φτάσουν ούτε διακόσια χρόνια να τα αξιοποιήσουμε
Εξάλλου, αν συχνά νιώθουμε να μειονεκτικά, αυτό γίνεται όχι γιατί στην πραγματικότητα μειονεκτούμε, αλλά επειδή κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε κάποιο δικό μας χαρακτηριστικό με κάποιον άλλο. Η αξιολόγηση όμως που κάνει ο κόσμος είναι με κριτήρια γήινα και όχι αιώνια και με έμφαση στο φαινόμενο και όχι το περιεχόμενο.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αξία μας δεν εξαρτάται από την γνώμη των άλλων για εμάς, γνώμη που στηρίζεται μάλιστα σε κοσμικά και όχι χριστιανικά κριτήρια. Την αξία μας την καθορίζει ο ίδιος ο Θεός.
Αν νομίζουμε ότι έχουμε λίγα ή όχι αξιόλογα χαρακτηριστικά, θα πρέπει να ξέρουμε ότι αυτά είναι όχι μόνο αρκετά, αλλά υπεραρκετά για να προκόψουμε και σ’αυτή τη ζωή, αλλά πιο πολύ για την άλλη. Αρκεί να τα αξιοποιήσουμε όχι για να προβληθούμε αλλά για τη δόξα του ονόματος του Θεού.
Ας μη ξεχνάμε ότι το λίγο γίνεται πάρα πολύ, όταν περάσει από τα χέρια του Κυρίου και ευλογηθεί. Τα 5 ψωμάκια και τα 2 ψαράκια που είχαν οι μαθητές έγιναν πάρα πολλά, αρκετά να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνδρες, εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά, όταν πέρασαν μέσα από τα χέρια του Ιησού Χριστού.
Τέλος, ας μη μας ξεφεύγει η μεγάλη αλήθεια ότι στη δική μας αδυναμία και μέσα από το δικό μας ελάττωμα ή μειονέκτημα μπορεί η δύναμη του Θεού να φανεί τέλεια (Β΄Κορινθίους). Γι’ αυτό όχι μόνο δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να τον καταλαμβάνει η απαισιοδοξία αλλά να προχωράμε μπροστά, δοξολογώντας και ευχαριστώντας το Θεό, πρώτα απ’ όλα γιατί "φοβερώς και θαυμασίως" έχουμε πλαστεί, έπειτα γιατί μπορούμε να χαιρόμαστε σ’αυτή τη ζωή και τέλος, γιατί εργαζόμαστε και προετοιμαζόμαστε για "εκείνα τα οποία οφθαλμός δε είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν τα οποία ο Θεός ητοίμαεν εις αγαπώντας αυτό" (Α’ Κορινθίους 2:14)
Του Dr. Ανανία Καβάκα, Νευρολόγου-Ψυχιάτρου
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
