Ασκητής από νεαρή ηλικία ο Όσιος Ιάκωβος, διακρίθηκε για την καθαρή ζωή και την ολόψυχη προσήλωση του στα διδάγματα και τις εντολές της πίστης.
Αναδείχθηκε επίσκοπος στα χρόνια των εικονομάχων και διώχθηκε σκληρά, μέχρι του σημείου να στερηθεί ακόμα και αυτό το ψωμί.
Αλλά όλη η στέρηση και η κακοπάθεια που υπέστη, δε λύγισε καθόλου το φρόνημα του.
Έμεινε σταθερός μέχρι την τελευταία του πνοή, ενθυμούμενος τα λόγια του Αποστόλου των Εθνών: «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ» ( Β' προς Τιμόθεον, β' 3.). Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού.
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Εγκράτειας εκλάμψας Πάτερ Ιάκωβε, ως Ιεράρχης του Λόγου και αληθής λειτουργός, ωρθοτόμησας πιστώς λόγον τον ένθεον ούπερ την χάριν βέβαιων, δι' αγώνων ευαγών, εδίδαξας προσκυνείσθε, την του Σωτήρος Εικόνα, ω και πρεσβεύεις υπέρ πάντων ημών.
