. ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΗ Η ΘΕΙΑ ΣΦΡΑΓΙΔΑ
. ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΡΑΒΔΩΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟΙ (ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΑΓΝΟΙΑ)
. Ο ΘΕΟΣ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΨΩΜΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
«Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα. Είμαι πια πολύ γέρος και ζω με παλιές αντιλήψεις και για την πίστη και για τη σωτηρία. Αλλά τις έβαλαν μέσα μου αυτές τις αντιλήψεις άνδρες του Θεού, άνδρες άγιοι, που συναριθμούνται πια στον χορό των Ρώσων νεομαρτύρων» (ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ)
Ο καιρός, στον οποίο μας έφερε ο Κύριος να ζήσουμε είναι ταραχωδέστατος – σύγχυση, ταραχή και αταξία συγκλονίζουν το ακλόνητο, αλλά αυτό ακόμη δεν είναι το τέλος. Μπροστά υπάρχουν ακόμη πιο δύσκολοι καιροί.
Η Εκκλησία, κατά την υπόσχεση του Σωτήρος, Θα ζει και θα επιτελεί τη μεγάλη και σωτηριώδη διακονία της μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του κόσμου και γι’ αυτό η φωνή της Εκκλησίας μέσω της ορθής, κατά τους κανόνες, ιεραρχίας είναι η φωνή του Θεού.
Στην Εκκλησία έχουμε πίστη στη φωνή της Εκκλησίας. όχι σε έναν άνθρωπο, έστω ενάρετο, ούτε σε μια ομάδα προσώπων ομονοούντων, ούτε σε όνειρα ή σε οράματα. Η Εκκλησία δεν μπορεί να κρυφτεί στο υπόγειο, καθώς τότε θα σταματήσει να είναι για τον λαό όσα πρέπει να είναι. Γι’ αυτό πρέπει να περιμένουμε την απόφαση του Αγιωτάτου και μόνο τότε να προσανατολίσουμε τον λαό. Διότι αλλιώς μπορεί να πέσουμε σε αμάρτημα φοβερό κατά της Εκκλησίας: άθελά μας οργανώνουμε σχίσμα.
Δεν μπορούμε, δεν έχουμε δικαίωμα να πάρουμε πάνω μας ότι δεν μας έχει δοθεί από τον Θεό. Αυτό επιτάσσει το κατά Θεό φρόνημα. Αν όμως αρχίσουμε να σκεφτόμαστε κατ’ άνθρωπο, τότε θα είμαστε εντελώς αναπολόγητοι.
Ο Θεός βλέπει την καρδιά του ανθρώπου και η ζωή του καθενός είναι καθαρή απεικόνιση του τι γίνεται στην καρδιά του. Το σημείο του σταυρού είναι η μοναδική σφραγίδα που έχει πάνω μας πνευματική δύναμη.
Ο σταυρός μας, η πάλη με την αμαρτία, οι ασθένειες, η συμπάθεια, η συμπόνια προς τον πλησίον, η ζωή κατά Θεόν – όλα αυτά μαρτυρούν ότι φέρουμε πάνω μας τη σφραγίδα του Θεού. Τι είναι η τεχνολογία, οι υπολογιστές, η επιθυμία των ανθρώπων (ακόμα και του εχθρού) να μας υποδουλώσουν στην επιρροή τους, στη σφραγίδα τους;
Ένα τίποτα είναι συγκριτικά με τη μεγάλη σφραγίδα, που μας έδωσε ο Σωτήρας προς σωτηρία.
Πού είναι η πίστη μας στη σωτηριώδη μας σφραγίδα;
Μυστικά από εμάς μπορούν να μας κάνουν ότι θέλουν, αλλά αυτό δεν θα έχει καμία δύναμη και αξία: ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός και ο εχθρός εκούσια θέλει να τον υπηρετεί η ψυχή μας.
Εμείς επιλέγουμε τον δρόμο εκούσια, με αγάπη και επιθυμία.
Να τι απλό παράδειγμα θα κοιτάξουμε: Ένας άνθρωπος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο με την ελπίδα να σηκωθεί από την κλίνη της ασθενείας, αλλά εκεί του κάνουν θανατηφόρα ένεση αντί της θεραπευτικής.
Θα παρουσιαστούν στον Θεό τόσο ο κεκοιμημένος όσο και αυτός που τον βοήθησε να πεθάνει.
Πώς θα κριθούν;
Πόσοι διάκονοι του Θεού πέθαναν στα δύσκολα χρόνια με βίαιο απαγχονισμό και όλοι λογίζονται ως μάρτυρες, ενώ οι αυτόχειρες καταστρέφονται στην αιωνιότητα;
Να που το ίδιο συμβαίνει καθημερινά στη ζωή.
Κάποιοι θα ζήσουν μέχρι αυτή την ανοιχτή επιλογή: ή πίστη ή ψωμί. Αλλά η επιλογή του δρόμου της ζωής ( ή πίσω από τον Θεό ή κατά του Θεού) γίνεται στη ζωή κάθε ανθρώπου και πριν και τώρα και μέχρι το τέλος των ημερών της ζωής.
Μόνο που στη ζυγαριά δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί ένα κομμάτι ψωμί.
Αλλά κι αυτός ο καιρός θα έρθει.
Πότε; Κύριος οίδε!
Όσο περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν τη ζωή κατά του Θεού, τόσο γρηγορότερα πλησιάζει η τελική επιλογή.
Η γη θα σταματήσει να γεννά ψωμί, λόγω της κακίας όσων ζουν πάνω της.
Όλη η φύση βοά προς τον Θεό για τις ανθρώπινες ανομίες.
Ο αγρός της ζωής θα γεμίσει αγκάθια και χορτάρια, αλλά εμείς είμαστε εργάτες σε αυτό τον αγρό, εργάτες στο χωράφι του Θεού
Το πνεύμα του Θεού πρέπει να φυλάξουμε, αυτό είναι χαρά, ειρήνη, αγάπη, εγκράτεια κ.λπ., εν Θεώ και κατά Θεό.
Μόνο αυτό θα μείνει ανέγγιχτο από την τελική φωτιά και μόνο αυτό θα μαρτυρά για την επιλογή της καρδιάς μας, ενώ οι ταυτότητες, τα διαβατήρια, οι αριθμοί, οι σφραγίδες θα καούν όλα και δεν θ’ αφήσουν ίχνος.
Ναι, αναμφίβολα ο κόσμος σε τελική ταχύτητα τρέχει προς το τρομερό κριτήριο. Η μάχη είναι ορατή και οφθαλμοφανής, όμως είναι μάχη για την ψυχή και όχι για κάτι άλλο.
Επομένως, περιμένουμε τα λόγια του Αγιωτάτου και ούτε μια στιγμή δεν αμφιβάλλουμε για την παντοδυναμία της θείας πρόνοιας, που ξέρει πώς να σώσει τους πιστούς και τους αγαπώντες τον Θεό. Να το όπλο μας: η αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία.
Ψωμί φάτε, ο Θεός το δίνει στον κόσμο, φάτε, όσο δεν έχουν συνδέσει τη διανομή του με την πίστη σας.
Το δικό μας καθήκον είναι να διαφυλάξουμε την Εκκλησία από το σχίσμα και τις αιρέσεις.
Ο άνθρωπος, σε όποια εποχή και να ζει θέλει δεν θέλει, κάνει την επιλογή που καθορίζει το μέλλον του στην αιωνιότητα.
Αυτό έχει παραχωρηθεί από τον Θεό και δεν γίνεται να το σταματήσει ούτε το πιο παντοδύναμο χέρι, ούτε η πιο μαζική διαμαρτυρία.
Ότι όρισε ο Θεός θα εκπληρωθεί χωρίς αμφιβολία.
Όμως πότε, πώς;
Αυτό δεν μας έχει δοθεί να το γνωρίζουμε και η Γραφή μάς αποτρέπει από την επιθυμία να το μάθουμε. Διότι το έχει θέσει ο Κύριος υπό τη δική Του εξουσία.
Ή μήπως ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν ύψωσε την αρχιερατική Του προσευχή για όλες τις εποχές και για όλους τους πιστούς χριστιανούς;
Διαβάστε προσεκτικά το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 17.
Εκεί βρίσκεται η απάντηση σε όλες τις συγχύσεις μας, που δεν είναι κάτι άλλο παρά αμφιβολίες και ταλαντεύσεις της πίστης.
Προσέξτε ιδιαιτέρως τα λόγια: «ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς έκ τού κόσμου, άλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ τού πονηρού…».
Όλη μας η θεία Λατρεία, όλη η Αγία Γραφή μιλούν για το ανίκητο όπλο της πίστης:
«Επί τον Κύριον ό έσχηκώς ελπίδα, ού δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρίνει και κολάσει» (Αντίφωνο β’. Αναβαθμοί πλ. Δ’ ήχου).
Βέβαια, «οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι. αδίκους δε τηρείν εις ημέραν κρίσεως κολαζομένους…» (Β’ Πέτρα. 2,9).
Τώρα όμως κανείς δεν μιλά για τον Κύριο, κανείς δεν μιλά για την παντοδυναμία Του, το έλεος, την αγάπη.
Μόνο ένα πράγμα ακούγεται τώρα, ότι ο εχθρός εξαπατά κι αν δεν μας εξαπατήσει σήμερα, θα μας εξαπατήσει αύριο.
Μα δεν σας προκύπτει το ερώτημα: γιατί, όταν πάνω σε όλα τα τρόφιμα και τα αντικείμενα πρώτης ανάγκης έβαζαν τον ραβδωτό κώδικα με τα τρία εξάρια, γύρω υπήρχε κοινή σιωπή;
Όλα όσα πωλούνται στην αγορά δεν τα κατάπιαμε και δεν τα μασάμε ακόμη;
Και τους ραβδωτούς κώδικες τους έβγαλαν από το χαρτί της εφορίας και δεν χρειάζεται να γράψουμε δήλωση, αλλά ο θόρυβος ακόμη εξακολουθεί, δεν έχει τέλος, και το ψέμα πλέκει ψέμα, και οι άνθρωποι που έχουν απλή ψυχή, τρέχουν μακριά από την Εκκλησία με σύγχυση και τρόμο ’ τρέχουν μακριά από τη σωτήρια κιβωτό που έχει τιμονιέρη τον ίδιο τον Κύριο.
Ορίστε τι κλίμακας πλάνη σχεδίασε και υλοποιεί τώρα ο εχθρός.
Όσο για τους ραβδωτούς κώδικες: αν την παρούσα στιγμή τούς κοιτάξουμε από την άποψη του πιστού ανθρώπου, τι να πούμε;
Για τον άπιστο δεν είναι τρομακτικοί. διότι η άγνοια καθαυτή είναι η σφραγίδα της επικείμενης απώλειας, για την οποία ο άνθρωπος δεν σκέφτεται, αλλά και τον πιστό επίσης αυτά τα τρία εξάρια δεν τον απειλούν ακόμη, αφού στα χέρια μας, στην καρδιά μας και στον νου υπάρχει ακόμη ενεργή η θεία σφραγίδα: το σημείο του σταυρού, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος καν θανάσιμόν τι πίωσιν, ού μη αυτούς βλάψη.
Οι τω Σταυρώ τειχιζόμενοι, τω εχθρώ άντιτασσόμεθα, μη δειλιώντες τας αυτού μεθοδείας και ένέδρας…
Κύριε, όπλον κατά τού Διαβόλου (όχι μόνο κατά των τριών εξαριών, αλλά κατά του ίδιου του διαβόλου) τον Σταυρόν σου ημών δέδωκας φρίττει γάρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν, ότι νεκρούς άνιστα και θάνατον κατήργησε…
Όμως αυτό ισχύει αν έχουμε πίστη στον Θεό και ελπίδα αταλάντευτη.
Χωρίς πίστη όλα είναι τρομακτικά και την ίδια τη ζωή δεν αξίζει να τη ζει κανείς.
Μήπως είναι τάχα η κληρονομιά της Εκκλησίας, η θεία Λατρεία, μια σύλληψη μόνο για δακρύβρεκτα συναισθήματα;
Όχι, όχι κι όχι!
Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ισχυρός και πιο κοφτερός από κάθε σπαθί δίστομο… 0 άγιος Φιλάρετος (Ντροζντώφ) έλεγε ότι ακόμα και στο προφανές δεν θα πιστέψει, αν αυτό αντιτίθεται στη Γραφή.
Να η δύναμη της πίστης!
Να εργάζεστε στη δουλειά σας και να την κάνετε σαν υπακοή στον Θεό.
Δεν είναι για όλους το να τρέχουν στην εκκλησία με τη σφουγγαρίστρα.
Δεν θα γίνουν όλοι λειτουργοί στο Ιερό Βήμα, αλλά όσοι κληθούν από τον Θεό κι έχουν αγάπη στον αγώνα, διότι αυτή η διακονία είναι μαρτυρική.
Οι άνθρωποι χρειάζονται και μηχανικούς και γιατρούς και δασκάλους και όλοι είναι αναγκαίοι.
Δεν υπάρχουν περιττοί άνθρωποι στον κόσμο.
Σημασία δεν έχει τι κάνουμε, αλλά πώς το κάνουμε και στο όνομα ποιου.
Σε αυτό βρίσκεται η σωτηρία.
Όλα, όσα δεν συμφωνούν με την πίστη, είναι αμαρτία.
Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα. Είμαι πια πολύ γέρος και ζω με παλιές αντιλήψεις και για την πίστη και για τη σωτηρία. Αλλά τις έβαλαν μέσα μου αυτές τις αντιλήψεις άνδρες του Θεού, άνδρες άγιοι, που συναριθμούνται πια στον χορό των Ρώσων νεομαρτύρων.
Ορίστε, αυτό μου είναι αρκετό σε όλη μου τη μακρόχρονη ζωή!!!
apantaortodoxias
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
