Η Κέτη Πατέρα γεννήθηκε στη Κόνιτσα το 1921. Διδάχθηκε από μικρή την πατροπαράδοτη ευλάβεια, αλλά και η ίδια είχε έμφυτη αγάπη προς την Εκκλησία.
«Από μικρή που ένοιωσα τον κόσμο», ανέφερε η ίδια, «αγάπησα πολύ την θεία Λειτουργία και τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Γνωριζόντουσαν με τον Γέροντα Παϊσιο και τον εκτιμούσε και τον θαύμαζε για την ευλάβειά του και την ασκητικότητά του, αν και ήταν μεγαλύτερη στην ηλικία. Όταν έβγαινε ο Γέροντας στην Σουρωτή ειδοποιούσε την Κέτη και αυτή πήγαινε να τον συμβουλευθεί…
Κρυφή Ασκήτρια
Η Κέτη ήταν μια λαϊκή ασκήτρια σε μεγάλα μέτρα. Τον εαυτό της τον είχε παραμελημένο και παραπεταμένο. Από τον μισθό της ποτέ δεν διέθεσε ούτε δραχμή για τον εαυτό της, για ρούχα ή για φαγητό. Φορούσε, αυτή η πλουσιοκόρη, φτωχικά ρούχα και παπούτσια που της έδιναν ελεημοσύνη.
Σε όλη την ζωή της δεν χόρτασε. Έτρωγε λίγο και όχι χορταστικά και με πλησμονή, γιατί ήθελε να προσεύχεται νηστική. Ποτέ δεν μαγείρευε για τον εαυτό της, αλλά και ποτέ δεν έμενε χωρίς φαγητό.
Πήγαινε στην Χριστίνα Εζνεπίδου, αδελφή του Γέροντος Παϊσίου και επειδή της είχε θάρρος της έλεγε να κάνει λίγο ζυμαρικό. Έλεγε: «Αυτό είναι βασιλικό φαγητό». Όσο καιρό ήταν στην παιδόπολη κανείς δεν την είδε στην τραπεζαρία να τρώει με το προσωπικό. Μια γνωστή της φρόντιζε το βράδυ που γύριζε η Κέτη να τις έχει λίγα χόρτα φυλαγμένα ή κανένα νηστήσιμο.
Κρέας δεν έτρωγε και μετά την κοίμηση της μητέρας της απείχε και από τα γαλακτερά και από τα αυγά. Στην νηστεία ήταν άφταστη, είχε μεγάλη αντοχή. Πολλές ημέρες περνούσε μόνο με το αντίδωρο που είχε μέσα στην τσάντα της. Συνήθως έτρωγε λαχανικά, ελιές, ζυμαρικά, ριζάκι και σε γιορτές κανένα ψρι. Έπινε πικρό τον καφέ της για άσκηση.
‘Οταν κοιμόταν λίγο για να ξεκουραστεί, δεν σκέπαζε τα πόδια της για να μην κοιμηθεί βαρειά και δεν ξυπνήσει για την θ. Λειτουργία. Αργότερα δεν ξάπλωνε σε κρεββάτι αλλά πάντοτε μαζεμένη σ’ ένα καναπέ ή σε μια καρέκλα λαγοκοιμόταν. Ταλαιπωρούσε το σώμα της και στον ύπνο και στη νηστεία.
Στα γόνατά της είχαν σχηματισθεί δύο ευμεγέθεις μαύροι κύκλοι από τις εδαφιαίες μετάνοιες, την πολύωρη γονυκλιτή στάση της κατά την θ. Λειτουργία και τις ατομικές προσευχές της.
Την ευχή της να έχουμε. Αμήν!
(Απόσπασμα από το κεφάλαιο με τον Βίο της Κέτης Πατέρα) Από το βιβλίο: «Ασκητές μέσα στον Κόσμο Α΄» (Άγιον Όρος 2009)
Πηγή: pentapostagma.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
