Η Αγία Ιουλίτα, έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό.
Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα ,τον Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της.
Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Μ' αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος.
Η δε μητέρα του μετά από λίγο, αφού υπεβλήθη σε πολλά και φρικτά βασανιστήρια, παρέδωσε το πνεύμα της στον Χριστό.
Ιερά Λείψανα:
Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας Ιουλίττας βρίσκεται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Ιουλίττας βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Παλαιοκαστρίτσης Κερκύρας και Κύκκου Κύπρου.
Μέρος της Κάρας του Αγίου Κηρύκου βρίσκεται στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Μέρος της δεξιάς του Αγίου Κηρύκου βρίσκεται στη Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
Μια αδιάφθορος παλάμη του Αγίου Κηρύκου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Μέρος της αριστεράς χειρός και του δεξιού ποδός του Αγίου Κηρύκου βρίσκονται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Μέρος ποδός του Αγίου Κηρύκου βρίσκεται στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους.
Μια κερκίδα του Αγίου Κηρύκου βρίσκεται στη Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας.
Μέρος της δεξιάς και ένα τεμάχιο του Αγίου Κηρύκου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κηρύκου βρίσκονται στις Μονές Οσίου Διονυσίου Λιτοχώρου Ολύμπου, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Δουσίκου Τρικάλων, Ασωμάτων Πετράκη Αθηνών, Οσίου Θεοδοσίου Αργους και Κύκκου Κύπρου και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ἑλλήνων Βενετίας.
Απολυτίκιο:
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Η καλλιμάρτυς του Χρίστου Ιουλίττα, συν τριετεί αμνώ αυτής τω Κηρύκω, δικαστού προ βήματος παρέστησαν φαιδρώς, εύτολμοι κηρύττοντες. την χριστώνυμον κλήσιν, άμφω μη πτοούμενοι, απειλάς των τυρράνων και στεφηφόροι νυν εν ουρανοίς, αγαλλιώνται. Χριστώ παριστάμενοι.
