Ό άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει, ότι τότε στα. μέρη της Αιγύπτου απέθαναν και ξανάζησαν τρείς άνθρωποι.
Έναν απ΄ αυτούς τον επεσκέφθη και τον ευρήκε, όλο να κλαίη και να μη ομιλή. Και, όταν τον ώρκισε να πή κάποιο λόγο προς ωφέλεια των παρόντων, απεκριθή. Άν ήξερες τις τιμωρίες του άδου, δεν θα ημπορούσες να κρατήσης το πένθος ουδέ κατά μικρόν.
Είναι τόσον μεγάλες οι τιμωρίες, των αμαρτωλών στην κόλασι, ώστε αν συγκεντρώσης όλα τα μαρτύρια του κόσμου τούτου και τα συγκρίνης με το μικρότερο της κολάσεως, θα ευρεθούν αυτά ηδονές και παραμύθια.
Εκείνος, που θα εδοκίμαζε την κόλασι, θα επροτιμούσε να κολάζεται εδώ χωρίς άνεσι έως τέλος του κόσμου με όλες τις θλίψεις και τα βάσανα, που έπαθαν όλοι οι άνθρωποι από του Αδάμ. μέχρι σήμερον, παρά να κάμη εκεί και εγώ, στον Θεόν, που είναι τόσον δίκαιος, ώστε ούτε στον δαίμονα κάμνει και την παραμικρή αδικοκρισία.
Φρίττε λοιπόν και θαύμαζε, γιατί, ενώ αυτά περιμένουν τους ανθρώπους μετά θάνατο, αυτοί αμελούν και δεν μεριμνούν δια να εξαλειφθούν οι αμαρτίες των με την μετάνοια!
Ο δε διάβολος επιδιώκει να μη ενθυμούνται οι άνθρωποι την κόλασι, ώστε μετά θάνατο να ρίπτωνται σ΄αυτήν ως <<μωραί>> <<παρθένοι>>(Ματθ. κέ 1-13). Και τους κάμνει να μη θέλουν να μάθουν γι΄ αυτήν, με την ανθρωποκτόνο δικαιολογία, να μη φοβηθούν!
Αλλά <<φόβος Κυρίου αρχή σοφίας>>, λέγει ο Θεός, η οποία σώζει από την κόλασι και οδηγεί εις τον παράδεισο(Παρ. α΄ 7). Επιβάλλεται λοιπόν ο άνθρωπος, να ενθυμήται και να μαθαίνη για την κόλασι, δια να μη ευρεθή ποτέ εκεί με την αμαρτωλή και αμετανόητη ζωή του.
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
