Πάνω απο μια ώρα στην ουρά οι Πιστοί περίμεναν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους να προσκυνήσουν το τάφου του Παπούλη και να ζητήσουν την Ευλογία του…Για πολλούς από αυτούς που έτυχαν να τον γνωρίζουν εν ζωή ,ακόμη πιστεύουν οτι και σήμερα ο Άγιος αναπνέει και ζει ανάμεσά μας !
Πάνω από 100 τα Μέλη του Τοπικού Παραρτήματος της ΕΑΑΣ Τρικάλων ,Στρατός και Σώματα Ασφαλείας ταξίδεψαν και περίμεναν ευλαβικά να έρθει η σειρά τους ,κανείς δεν βαρυγκώμησε ,κανείς δεν ύψωσε την φωνή του ,πως να μπορέσεις άλλωστε όταν δίπλα σου περιμένουν αόμματοι ,ανάπηροι ,Μοναχοί και Μοναχές από άλλες χώρες ακόμη και από άλλα δόγματα !
Όλοι εκεί όλοι προσμένουν τον χαιρετισμό του Αγίου και προσκυνούν γεμάτοι δέος τον τάφο του !
Το ίδιο δέος που αισθανθήκαμε και εμείς όταν η Αγία Ηγουμένη και οι Μοναχές μας επέτρεψαν να φωτογραφίσουμε τον τάφο του Αγίου, ώστε να φτάσει και σε ανθρώπους ανήμπορους που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τα χνάρια του Αγίου και φτάσουν να προσκυνήσουν το μέρος που αναπαύεται !
Σε αγιοκατάταξη του μακαριστού Παΐσιου, προχώρησε η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ύστερα από σχετική εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής. Το Πατριαρχείο ανακοίνωσε σήμερα πως αποφάσισε ομόφωνα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής και έγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας τον μοναχό Παΐσιο Αγιορείτη.
Η ζωή του πιο αναγνωρίσιμου μοναχού των τελευταίων ετών
Ο Όσιος Παΐσιος o Αγιορείτης, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης -γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας και «έφυγε» τον Ιούλιο του 1994- ήταν Έλληνας μοναχός που έγινε ευρέως γνωστός για τον βίο και το έργο του.
Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος, ήταν πρόεδρος των Φαράσων, και η μητέρα του Ευλαμπία. Είχε ακόμη 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον ιερέα της ενορίας Αρσένιο, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε ως άγιο. Ο Αρσένιος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως είχε πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τους υπόλοιπους πρόσφυγες, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και ακολούθως πήγε στην Κέρκυρα.
Εκεί, τα μέλη της οικογένειας έμειναν για ενάμιση χρόνο. Κατόπιν μετέβησαν στην Ηγουμενίτσα και κατέληξαν στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του με «εξαίρετο διαγωγή». Από μικρός, δε, σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Είχε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και επιθυμούσε να μονάσει.
Ο Αρσένιος μπήκε για να μονάσει στο Άγιο Όρος το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό, αλλά επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του, και επέστρεψε στο ιερό άβατο. Έμεινε για ένα βράδυ στη Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές και ακολούθως κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου γνώρισε τον πατέρα Κύριλλο, ηγούμενο της μονής, και τον ακολούθησε πιστά.
Ύστερα από αρκετές «περιπλανήσεις» σε διάφορα ησυχαστήρια του Αγίου Όρους και στο Σινά, μετακινήθηκε στη Μονή Κουτλουμουσίου.
Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη
Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην
επέτειο της κοίμησις του, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με
συμμετοχή χιλιάδων πιστών.
Συνέγραψε 4 βιβλία, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» (Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Τιτλοφορούνται:
Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1991)
Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, 1809-1886 (1986)
Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα (1993)
Επιστολές (1994).
Πηγή: veteranos.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
