Στην κρίση που περνάμε, μα και στην κρίση του Θεού που έρχεται, αλλά και ¨νυν εστί¨ παρούσα, η αγάπη θα μας βγάλει σε λιμάνια και θα μας βρει λύσεις σωτήριες.
Αυτή θα μας παρηγορεί, θα μας ενώνει, θα μας ταΐζει. Λέει κάπου στον Ευεργετινό πως σε περίπτωση ¨λιμού¨, η αγάπη είναι κάτι που μπορεί ακόμα και να φαγωθεί: ¨φάγε αγάπην¨.
Μπορεί να πεινάς λίγο, μα αν έχεις κάποιον να σου λέει ¨σ’ αγαπώ¨, σίγουρα νιώθεις πιο χορτάτη την ψυχή σου. Δεν έχεις βρει δουλειά ακόμα, μα αν αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό και την αξιοπρέπειά σου, θα αντέξεις της ύπαρξης το μόχθο και δε θ’ αυτοκτονήσεις.
Είσαι μόνος τα βράδια, μα η αγάπη σου σε κάνει πλούσιο και παγκόσμιο. Και μ’ όλους νιώθεις μια συγγένεια παράξενη, παρηγορητική.
Λένε οι άγιοί μας πως όποιος όλα αυτά τα ζει, δε μιλά πολύ. Εγώ διαρκώς μιλώ. Άρα, ακόμα κυνηγώ : το νόημα, μια απάντηση στα τόσα ¨γιατί¨, την ουσία πέρα απ’ τον τύπο, το Χριστό, την αγάπη. Όλα τα ξέρω κι είναι ήδη μέσα μου.
Μα και διαρκώς μου φεύγουν. Κρατώ άλλωστε Αυτόν που ¨έρχεται και φεύγει¨. Δεν έγινε ακόμα μέσα μου μόνιμη η εγκατάστασή του. Μα σαν κι εσένα κι εγώ, ελπίζω. Και διαρκώς μετανοώ. Κι αγαπώ.
Και θέλω το αύριο της ψυχής μου και του κόσμου μας, να ‘ναι κάπως αλλιώς. Πιο ήρεμο, πιο αγαπητικό. Έτσι που τα παιδιά μας να ‘χουν όρεξη να ζήσουν και ν’ αγαπήσουν. Κι όχι επιχειρήματα για να παραιτηθούν ή να αυτοκτονήσουν.”
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
