Ο ίδιος ο νεκρός, αν ζούσε, πιθανόν να γινόταν εγκληματίας, αιρετικός ή κάτι άλλο και να έχανε την
Πολλοί συγγενείς χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο στη νιότη του συγκλονίζονται, συνειδητοποιούν το πρόσκαιρο της επίγειας ζωής και βρίσκουν το δρόμο του Θεού, τη Μετάνοια και τη σωτηρία τους.
Υπάρχει η καλή συνήθεια σε πολλούς χριστιανούς μετά το θάνατο ενός συγγενούς τους να νηστεύουν για σαράντα ημέρες, να εξομολογούνται και να κοινωνούν την ημέρα που κάνουν το σαρανταήμερο μνημόσυνο. Επίσης προσεύχονται θερμά για το νεκρό, δίνουν το όνομά του να λειτουργείται και κάνουν ελεημοσύνες, για να συγχωρεθεί ο νεκρός, αν αδίκησε κάποιον στη ζωή του.
Τα μωρά και τα μικρά παιδιά ως αναμάρτητα θα βρεθούν στη βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό οι γονείς δεν πρέπει να στενοχωριούνται υπέρμετρα. Ο πόθος να τα συναντήσουν ας κάνει αγωνιστές του καλού. Η πίστη μας προς το Θεό φαίνεται στις δύσκολες στιγμές, όπου εμπιστευόμαστε τα πάντα στον παντοδύναμο, πάνσοφο και πανάγαθο Πατέρα μας.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 132-133), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
