Μεταξύ άλλων οι Αγιορείτες αναφέρουν ότι είναι τουλάχιστον καινοφανή όσα συνέβησαν στο Φανάρι και μάλιστα ο λειτουργικός ασπασμός του Πατριάρχη με τον Πάπα, ενώ η αγιορείτικη παράδοση είναι γεμάτη από παραδείγματα αγίων που μίλησαν για την πλάνη και την αίρεση των Λατίνων.
Επίσης είναι πολλοί Αγιορείτες, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος, που μαρτύρησαν γιατί δεν δέχθηκαν να «συμφρονήσουν με τους Λατινόφρονες».
Η συνέχιση του θεολογικού διαλόγου με τους Ρωμαιοκαθολικούς, που επιμένουν στις αιρετικές τους δοξασίες, έχει ως μόνο αποτέλεσμα τον σκανδαλισμό των πιστών, αναφέρουν στη συνέχεια.
Τέλος προειδοποιούν τον Πατριάρχη και υπενθυμίζουν ότι πριν από πενήντα χρόνια οι περισσότερες αγιορείτικες μονές διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν εκείνος προχώρησε στην άρση των αναθεμάτων με τους παπικούς.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής, το οποίο μόλις πρόσφατα έγινε γνωστό.
Θα απαντήσει ο Πατριάρχης στους Αγιορείτες;
Σημειώνουμε ότι είναι σεβαστή η στάση της Ι. Κοινότητας του Αγίου Όρους να μη κοινοποιεί τα κείμενα των επιστολών της. Για θέματα όμως που αφορούν την Ορθόδοξη Πίστη μας, όπως αυτής της επιστολής, είναι καλό να γίνονται γνωστά, αφού όλοι οι πιστοί θέλουν να γνωρίζουν τις θέσεις του Αγίου Όρους.
ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι 18ῃ/31ῃ Δεκεμβρίου 2014
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012
Τη Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητι
Τω Οικουμενικώ Πατριάρχη
Κυρίω κω Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ωι
Πανσεβάστω Πατρί ημών και Δεσπότη
Εις Φανάριον
Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Την Υμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα βαθυσεβάστως εν Κυρίω προσαγορεύομεν, υποβάλλοντες το υιικόν ημών σέβας και τας ταπεινάς ευχάς διά την επί θύραις επιτολήν του νέου ενιαυτού της χρηστότητος του Κυρίου, νυχθημερόν μνημονεύοντες του σεπτού Υμών ονόματος εν ταίς προς Κύριον ταπειναίς δεήσεσιν ημών.
Αξιωθέντες εγκαταβιούν εις το ιερόν της Κυρίας Θεοτόκου Περιβόλιον, τελούντες τας ιεράς ακολουθίας ή αναγινώσκοντες τα των θεοφόρων πατέρων συγγράμματα, άλλοτε μεν τιμώμεν τον εν αγίοις ιερομάρτυρα Κοσμάν τον Πρώτον και τους συν Αυτώ, διότι με την ομολογίαν και το αίμα των «ετήρησαν άμωμον την Εκκλησίαν εκ της πλάνης και της αιρέσεως» «μη θελήσαντες συγκοινωνήσαι και συμφρονήσαι τοις Λατινόφροσι» (τροπάριον τρίτης ωδής και Κοντάκιον), άλλοτε δε μετά του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου μακαρίζομεν τον Άγιον Μάρκον Εφέσου τον Ευγενικόν, διότι «ώφθη ανένδοτος ταίς των εναντίων επιφοραίς, της θείας πίστεως λυμαινομένης τοις παραχαράκταις Λατίνοις» (Δοξαστικόν μικρού εσπερινού) και άλλοτε αναγινώσκομεν τον Όσιον Σιλουανόν αναβοώντα:
«Πόσον μακάριοι είμεθα οι ορθόδοξοι χριστιανοί διότι ο Κύριος έδωκεν ημίν την ζωήν εν Πνεύματι... Πιστεύω μόνον εις την ορθόδοξον Εκκλησίαν, διότι εις Αυτήν ευρίσκεται η χαρά της σωτηρίας, ήτις αποκτάται διά της ταπεινώσεως εν Χριστώ»!
Ανατραφέντες εις την πνευματικήν ταύτην παράδοσιν και μελετώντες τους αγώνας των πάλαι τε και επ᾽ εσχάτων πατέρων διά την ακαινοτόμητον της αγίας ημών Εκκλησίας πίστιν, δυσκολευόμεθα να κατανοήσωμεν τα διατρέξαντα κατά τας εορτίους ημέρας επί τη μνήμη του αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του Πατριάρχου ημών, κατ᾽ αυτήν την ιερωτάτην στιγμήν της αγίας Αναφοράς, εξελθόντος εκ του ιερού βήματος διά να δώση λειτουργικόν ασπασμόν εις τον ενδεδυμένον το ωμόφορον Πάπαν Ρώμης, όστις και εν συνεχεία απήγγειλε την Κυριακήν προσευχήν!
Ακροώμενοι την ανησυχίαν των ενασκουμένων εν τη Αγιωνύμω Πολιτεία πατέρων και αδελφών, εκφράζομεν τον συνέχοντα ημάς προβληματισμόν, διότι τα ως άνω πληγώνουν το ορθόδοξον δογματικόν και λειτουργικόν αίσθημα και προκαλούν σύγχυσιν εις τας συνειδήσεις των ανά τον κόσμον χριστιανών, επαναλαμβανόμενα δε δίδουν την αίσθησιν ότι ουδέν ωφελούν αλλά μάλλον σκανδαλισμός γίνεται, δεδομένης της στασιμότητος του από δεκαετιών αρξαμένου θεολογικού διαλόγου, ώστε το όραμα της εν αληθεία και μια πίστει ενώσεως, να φαντάζη ως ανέφικτος πραγματικότης, ότε δε μάλιστα πολλοί Ρωμαιοκαθολικοί, απογοητευμένοι εκ της εκκοσμικεύσεως της Δυτικής Εκκλησίας, εμφορουμένης εκ των αιρετικων δοξασιών του παπισμού, αναζητούν διέξοδον εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Ως Ιερά Κοινότης, Παναγιώτατε, εθεωρήσαμεν υιικόν όφλημα ίνα μεταφέρωμεν την αγωνίαν ημών, επιποθούντων ίνα παραμείνη απαρασαλευτος η εκκλησιαστική ενότης των απανταχού Ορθοδόξων και αυτού τούτου του αγιορειτικού Σώματος, διότι, δεν αποκρύπτομεν ότι ιδιαιτέρως μας θλίβει και ανησυχεί το ενδεχόμενον αναβιώσεως των ενταύθα προ πεντηκονταετίας διαδραματισθέντων γεγονότων, τα οποία βεβαίως και απευχόμεθα, υφιστάμενοι εισέτι τας οδυνηράς συνεπείας αυτών, ως άλλωστε ανεφέρθη Υμίν και διά του υπ᾽ αρ. Φ2/7/1679/18.7.2014 ιεροκοινοτικού ημών γράμματος.
Γινώσκοντες το βαρύ φορτίον, το οποίον επωμίζεσθε, υποβάλλομεν ταύτα μετά πόνου και συνοχής καρδίας, υιικώς παρακαλούντες όπως πατρικώς φροντίσητε ίνα αναπαύητε τας συνειδήσεις των αδελφών ημών, «υπέρ ων Χριστός απέθανε», εξαιτούμενοι τας πατριαρχικάς Υμών ευχάς και κατασπαζόμενοι βαθυσεβάστως την Τιμίαν Υμών Δεξιάν
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προιστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΓΓΡΑΦΟ:
Πηγή: aktines.blogspot.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
