Ο Ψαλμός αυτός αποδίδεται στον σπουδαίο Βασιλέα του Ισραήλ Δαβίδ. τον οποίο επέλεξε ο Θεός ,όταν ήταν ένας απλός βοσκός. Ο προφήτης Σαμουήλ ήταν ο επιλεγμένος από το Θεό μεσολαβητής για το κάλεσμα αυτό του Δαβίδ. Ο Δαβίδ είχε το τάλαντο στην ποίηση και στο όργανο που ονομαζόταν ψαλτήριο (από αυτό καθιερώθηκε και ο όρος Ψαλτήρι ,ψαλτήριο στην Εκκλησιαστική μουσική παράδοση).
Ο Ψαλμός γράφτηκε από τον Δαυίδ έπειτα από μεγάλο αμάρτημα το οποίο διέπραξε .Ο ίδιος συναισθάνεται και συνειδητοπεί την βαρύτητα του αμαρτήματος του,και την πτώση του.Με τόνους χαμηλούς συγκλονισμένος, επανέρχεται στο θέμα της αμαρτίας του ικετεύει και παρακαλεί το Θεό με επίγνωση της πράξης του να τον συγχωρήσει και να τον ελεήσει!
Ο Θεός ως Ελεήμων θα τον ακούσει και θα αποδεχθεί την μετάνοια του Δαυίδ με την επάνοδο του στην Γη της Επαγγελίας ,καθώς επιθυμεί για τον Δαυίδ (και για καθέ άνθρωπο ) στην πριν της πτώσης του στην στην ανομία κατάσταση..Η πεμπτουσία της μετανοίας του ανθρώπου και η Χάρις του Θεού είναι η ουσία .
Ο 50ος Ψαλμός του Δαυίδ αυτό το βήμα μας δείχνει, να προσεγγίσουμε με την μετάνοια μας το Θεό και να απαλειφθεί η συνειδητοποιημένη αμαρτωλότητα μας.Ο Δαυίδ μέσω αυτού του Ψαλμού του έμεινε στην Εκκλησιαστική παράδοση για την δύναμη της μετανοίας του.
Ξεκινά με το <<Ελέησον με ο Θεός,...>> ας είναι η αφορμή για όλους μας,η αληθινή μετάνοια μας και η εξομολόγησης στον Θεό των αμαρτημάτων μας,με πνεύμα ταπείνωσης ,αναθεωρώντας τον μέχρι τώρα βίο μας και ξεκινώντας μία νέα αρχή.
Ψαλμός 50
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθε σε. ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίες εκίσσησε με η μήτηρ μου. ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
