Ένας μέχρι τότε άθεος νέος, γνήσιο παιδί της εποχής μας, εύρισκε στο διάβα της ζωής του τον Σωτήρα Χριστό μέσα στην αντάρα του πολέμου.
Ας διαβάσουμε, τι έλεγε το σημείωμα εκείνο:
«Άκουσε, Θεέ μου.
Ακόμα δεν σού έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ να σού πω φιλικά: Τι κάνεις; Τι γίνεσαι;
Μού είπαν ότι δεν υπάρχεις και σαν ανόητος το πίστεψα. Όμως χθες βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιάς οβίδας είδα τον Ουρανό Σου, είδα το μεγαλείο Σου, και τότε κατάλαβα ότι μου είχαν πεί ψέματα!
Είναι παράξενο, ότι χρειάσθηκε να έλθω σ᾿ αυτόν τον καταχθόνιο τόπο, για ν΄ανακαλύψω το πρόσωπό Σου! Τώρα που Σε γνώρισα Σ᾿ αγαπώ τρομερά, Θεέ μου! Αυτό θέλω να το ξέρεις!
Σε λίγο θα γίνει μια ακόμη απαίσια μάχη. Ποιός ξέρει; Μπορεί και να φθάσω στο σπίτι Σου απόψε. Δεν υπήρξαμε όμως ποτέ σύντροφοι μέχρι τώρα, κι αναρωτιέμαι, αν θα με περιμένεις στην πόρτα Σου! Καί να, να κλαίω! Καί χύνω δάκρυα! Τι παράξενω! Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς, Θεέ μου!
Θεέ μου, που είσαι; Πού κατοικείς;
Σε αναζητούσα παντού, ακόμη και μέσα στη δική μου καρδιά, στο σπίτι μου και στην οικογένειά μου. Μα δεν σε εύρισκα πουθενά! Μα συνέχιζα να σε αναζητώ και γύρω μου και μέσα μου.
Καί ένοιωσα την παρουσία Σου και είδα την μορφή Σου και άκουσα την φωνή Σου:
- Είμαι δίπλα σου, είμαι κοντά σου! Άνοιξέ μου την καρδιά σου. Θέλω να περάσω σ᾿ αυτήν, να στήσω τον θρόνο Μου και να την κάνω Βασίλειό Μου...!
- Ω Κύριε!
Έλα! Σε περιμένω...
Σε λαχταρώ...
Θέλω να είμαι αιώνια μαζί Σου, για πάντα κοντά Σου!»
Η ομολογία ενός στρατιώτη - Άγνωστος συγγραφέας
Γίνεται μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
