Γεύτηκα και είδα και δεν το αλλάζω με τίποτε. Πως όμως ξεπέρασα τις δυσκολίες μου και ανακάλυψα την πλούσια μυστική ομορφιά της Ορθοδοξίας;
Ένα καλειδοσκόπιο εικόνων περνά αστραπιαία από το μυαλό μου. Η χαρακτηριστική υφή, οι ευωδίες, η μουσική της λειτουργίας, το συνεχές τραγούδι της λατρείας κάθε εβδομάδα… Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μία άσκηση πολύ πιο απαιτητική από όσες έχω συναντήσει στην πορεία μου ανάμεσα στις διαφοες Ομολογίες.
Το γονάτισμα μπροστά στον Σταυρό της Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, ο ήχος του σφυριού όταν ο π. Γρηγόριος, ο ιερέας σύζυγός μου, στερεώνει το Σώμα του Χριστού στο ξυλό της αισχύνης. Να βλέπω τους ώμους της κόρης μου να τραντάζομαι από τους λυγμούς…
Το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα… Να ακούω τον γυιό μου να λέει ότι μετά από ένα χρόνο που παρακολουθεί τη Θεία λειτουργία, δεν θέλει πιά να ακουέι τους συναισθηματικούς ύμνους των…
τελευταίων τριακοσίων χρόνων… «Με κάνουν να νιώθω μακριά από τον Χριστό». Να βλέπω τις εικόνες όχι πιά σαν κάτι σκούρο και σκοτεινό και απαγορευτικό, αλλά σαν κάτι δυνατό και αληθινό. Αληθινό. Η Αλήθεια μετατρέπεται σε Ομορφιά με απροσδόκητους τρόπους. Εκείνο που φαίνοντα παράξενο και πολύπλοκο έγινε το πιο αγάαπημενο σπίτι μου.
Γίνεται μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
