Τον πλασμένο από τον Θεό, τον πλανεμένο από τον διάβολο άνθρωπο. Όλα πλέον θα αλλάξουν. Όποιος έχει αυτιά θα ακούσει, όποιος έχει μάτια θα δει.
Χρειάζεται όμως συνεργάτες στην επίγεια δράση Του. Εδώ έπρεπε να βρει κάτι ανάλογο και ορατό, ανθρώπους σαν εμάς. Την αυριανή Κυριακή (Β΄ Ματθαίου) λοιπόν θα ακούσουμε το προσκλητήριο. Ο Χριστός θα καλέσει τους πρώτους Μαθητές Του, τα αδέλφια Πέτρο και Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, οι οποίοι θα αφήσουν ακόμα και τον πατέρα τους, για να Τον ακολουθήσουν. Εμείς ακούμε την πρόσκληση Του κατά την ώρα του Βαπτίσματός μας, γινόμαστε μαθητές Του, μέσα στους αμέτρητους ανά τους αιώνες.
Δεν ήταν εύκολη υπόθεση τόσο της πρόσκλησης, όσο και της απάντησης. Ένας άγνωστος εμφανίζεται στους ανθρώπους, τους ζητά να αφήσουν τη ζωή τους, το επάγγελμά τους, το σπίτι τους και να τον ακολουθήσουν σε μια πολύ δύσκολη και κοπιαστική πορεία. Εκείνοι αντιδρούν αμέσως θετικά. Αποδέχονται την πρόσκληση και Τον ακολουθούν από θείο φωτισμό, όχι από επιπολαιότητα. Θα το αποδείξουν κατά την πορεία και τη δράση. Θα γίνουν όχι απλά μέλη της ιερότερης συνοδείας που υπήρξε ποτέ, ποιος άλλωστε δε θα το ήθελε άλλωστε; Θα γίνουν πολύ περισσότερο. Θα γίνουν Απόστολοι των Εθνών και Μάρτυρες. Θα γίνουν τα θεμέλια της Εκκλησίας.
Κάποιες στιγμές γίνονται και σε εμάς προσκλήσεις, πολλών ειδών, για να ζήσουμε καλύτερα. Πρέπει όμως να αφήσουμε τα εύκολα και τα δύσκολα της ζωής μας. Δύσκολα αφήνουμε περιουσία και οικείους, πιο δύσκολα όμως τον παλιό μας εαυτό. Εύκολα πάντως αφήνουμε ό,τι μας αγχώνει και μας προβληματίζει και θέλουμε τον Χριστό πλέον να μας δώσει την λύση. Με αυτές τις προϋποθέσεις Τον ακολουθούμε. Το κέρδος είναι το κριτήριο. Ευτυχώς οι δυάδες των αδελφών – πρώτων Μαθητών Του δεν είχαν τις ίδιες προτεραιότητες με τις δικές μας, αν και άνθρωποι με μέριμνες βιοτικές σαν εμάς.
Ο Χριστός, θα το διαπιστώσουμε στην συνέχεια της πορείας Του σε πόλεις και χωριά, αμέσως θα κάνει θαύματα, «ευθέως», χωρίς σκεπτικισμούς και ενδοιασμούς. Γιατί λοιπόν εμείς, οι νεώτεροι μαθητές Του, να θέτουμε όρους στις σχέσεις μας μαζί Του και μόνο όταν εκπληρώνει τις επιθυμίες μας να είναι ο καλός Θεός; Όταν πάλι δεν γίνονται αυτά που θέλουμε, Εκείνος φταίει για την ασχήμια της ζωής μας και ποτέ εμείς και ο εγωισμός μας; Παίζει ρόλο η προθυμία μας στην επιτυχία κάθε έργου. Η ανταπόκρισή μας όμως δεν πρέπει να περνά μόνο από τα θέλω μας, και σπάνια έως ποτέ από τα πρέπει.
Αυτό το «ευθέως» είναι που εκμεταλλεύτηκαν όλοι όσοι κατά καιρούς ήθελαν να δημιουργήσουν οπαδούς και όχι χριστιανούς. Παρερμήνευαν την πράξη του Ιωάννη και του Ιάκωβου, να αφήσουν ακόμα και τον πατέρα τους, και βρήκαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν συνοδείες, σωματεία, ομάδες. Και έχοντας ως κέντρο το πρόσωπο του Ιησού δημιούργησαν και συντήρησαν «μύθους» για την πνευματικότητά τους, ενώ Εκείνος γίνεται το μέσον για την αλιεία τους, ξένη σε σχέση με αυτή που υπόσχεται ο Κύριος στους μαθητές Του, η οποία είναι η Ορθόδοξη, η μόνη σωτηρία και εκτός σκοπιμοτήτων. Το αποταγή το διέστρεψαν σε υποταγή.
Το σωστά ερμηνευόμενο αμέσως, «ευθέως» της απάντησης, στην Κυριακή πρόσκληση κρύβει ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε θέσει πρώτα τα πνευματικά αγαθά στη ζωή μας, τον Χριστό δηλαδή, και ύστερα τα υλικά. Τίποτα δεν περιφρονούμε, βέβαια, απλά αξιολογούμε. Οι συνέπειες των επιλογών θα βαρύνουν μόνο εμάς. Αν θέσουμε πρώτα τα υλικά αγαθά και δεν μείνει χώρος και χρόνος για τον Θεό, θα χαθούμε, όπως αφανίζονται και αυτά. Αν αντίθετα ακολουθήσουμε πρώτα τον Χριστό, τότε και τα άλλα αγαθά θα έρθουν σαν ευλογία Του και θα τα χαιρόμαστε παντοτινά.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Παν/μίου Πειραιώς
dogma
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
