Το περιστατικό της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού περιγράφεται στο 9ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου. Ερμηνεύοντας ο Χρυσόστομος την απορία των μαθητών αναφέρει ότι οι μαθητές έχουν κατά νού τη θεραπεία του παραλυτικού που προηγήθηκε, όπου ο Χριστός συνέδεσε άμεσα την αμαρτία με την ασθένεια παραγγέλλοντας το «ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε» (Ιω 5,14). Στη μεταφυσική αυτή διάσταση του θέματος οι μαθητές αναρωτιούνται: έστω ότι ο θεραπευθείς παράλυτος ασθένησε εξ αιτίας των αμαρτιών του.
Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση τι έχει να τους πεί ο διδάσκαλός τους, ποιος μπορεί να ευθύνεται; Το ερώτημα, δηλαδή, για το αν ευθύνεται ο ίδιος ο τυφλός είναι μάλλον ρητορικό, αλλά διατυπώνεται επειδή υπάρχει το προηγούμενο με τον παραλυτικό.
Μία δεύτερη ερμηνεία που προτείνει ο ίδιος πατέρας, είναι ότι οι μαθητές δεν απευθύνουν ερώτηση προς το Χριστό, αλλά απορούν με την κατάσταση του τυφλού: είναι σαν να μουρμουρίζουν το «τι έφταιξε το παιδί;», όπως θα λέγαμε κι εμείς σήμερα.
Επίσης, υπήρχε συγκεκριμένη διδασκαλία των ραββίνων (με αφορμή κυρίως το Ψαλ 50,7) σύμφωνα με την οποία το έμβρυο είναι δυνατόν να αμαρτάνει. Εξάλλου, στην εβραική γλώσσα δεν υπάρχει λέξη που να αντιστοιχεί στο έμβρυο. Υπάρχει μόνο η λέξη «παιδί», γεγονός που επηρεάζει και τη γενικότερη αντιμετώπιση και αντίληψη περί του εμβρύου.
Σοφία Χασιώτη, Δρ θεολογίας, Μάιος 2009
orthodoxanswers.gr
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
