Οι πατέρες της Εκκλησίας μας χαρακτηρίζονταν από μία πολύ αυστηρή στάση απέναντι στις αιρέσεις. Η ιστορία των επτά Οικουμενικών Συνόδων, αλλά και μετά, το έχει επιβεβαιώσει αυτό.
Η Εκκλησία χρησιμοποιεί για τον Άρειο βαριά κοσμητικά επίθετα, όπως αλιτήριος, αντίχριστος κ.λπ.
Πολύ συχνά σήμερα αυτό λησμονείται.
Οι δογματικές διαφορές ανάμεσα στην Ορθοδοξία και στις αιρέσεις, πολύ συχνά δύσκολα γίνονται αντιληπτές από τον πολύ κόσμο, θεωρούνται ως σχολαστικές θεολογικές διαμάχες, που δεν έχουν σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα και είναι μόνο για τους κληρικούς (ορισμένους από αυτούς) και τους θεολόγους. Ως εκ τούτου είναι κάτι το οποίο εύκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί, διότι η ουσία είναι ότι «όλοι είμαστε ένα».
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Η ιστορία της ανθρωπότητος έχει αποδείξει ότι οι Πατέρες είχαν δίκαιο.
Οι αιρέσεις είχαν μακροπρόθεσμα φοβερά τραγικά αποτελέσματα στην ανθρωπότητα.
Ασφαλώς ένα από αυτά ήταν και το Ισλάμ, τις τραγικές συνέπειες του οποίου στον κόσμο βιώνουμε στις ημέρες μας πολύ έντονα.
Σύμφωνα με ορισμένους θεολόγους, όπως τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, το Ισλάμ είναι στην ουσία μία αίρεση του χριστιανισμού.
Πράγματι ο Μωάμεθ, ενώ είχε επηρεαστεί σημαντικά, και μάλιστα κατά το πρώτο στάδιο της πνευματικής του πορείας, από τον χριστιανισμό, δυστυχώς η επαφή που είχε με μη ορθόδοξους χριστιανούς, τον οδήγησε σε βασικά δογματικά σφάλματα, με τραγικά αποτελέσματα για όλη την ανθρωπότητα. Δεν θα αναφερθούμε αυτήν την στιγμή αναλυτικά σε όλα αυτά.
Θα περιοριστούμε σε δύο.
Το ένα σχετίζεται με την σημερινή εορτή.
Πρόκειται για την άρνηση της θεότητος του Χριστού, πρώτος εισηγητής της οποίας ουσιαστικά υπήρξε ο Άρειος, τον οποίο καταδίκασε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.
Παρότι ο Μωάμεθ δέχθηκε τον Κύριο ως Προφήτη, η άρνηση της θεότητός Του τον οδήγησε εν τέλει σε μία διδασκαλία, η οποία σε πλείστα μέρη της όχι μόνο δεν έχει σχέση με αυτήν του Χριστού, αλλά και είναι εντελώς αντίθετη προς το πνεύμα της. Οι τραγικές συνέπειες από αυτό το σφάλμα φαίνονται σήμερα καθαρά.
Από αυτήν την άποψη δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι ο Άρειος ήταν πνευματικός πρόδρομος του Ισλάμ και δεν είναι τυχαίο ότι έδρασε σε περιοχές όπου ανδρώθηκε και εν τέλει σχεδόν επικράτησε το Ισλάμ.
Το δεύτερο είναι η επίδραση από χριστιανούς Νεστοριανούς μοναχούς, με τους οποίους είχε σχέση ο Μωάμεθ και τις διδασκαλίες των οποίων αναπαράγει.
Οι υποστηρικτές των θέσεων του Νεστορίου απέρριψαν τη χρήση όρων του τύπου «ο Θεός υπέφερε» ή «ο Θεός σταυρώθηκε», διότι εσφαλμένα θεωρούσαν ότι η ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού που υπέφερε είναι ξεχωριστή από τη θεϊκή φύση του, καθώς επίσης και τον όρο «Θεοτόκος» (που σημαίνει «η τίκτουσα τον Θεό» ή «η μητέρα του Θεού») ως τίτλο της Παρθένου Μαρίας και χρησιμοποιούσαν αντ’ αυτής τον τίτλο «Χριστοτόκος», που σημαίνει «η τίκτουσα τον Χριστόν» ή «η μητέρα του Χριστού»), διότι κατά την άποψή τους η Μαρία γέννησε μόνο τον ανθρώπινο Ιησού και όχι τον θεϊκό.
Ακριβώς τις ίδιες θέσεις αναπαράγει και ο Μωάμεθ και όλοι οι μουσουλμάνοι: ο Θεός δεν μπορεί να σταυρωθεί, ο παντοδύναμος Θεός δεν μπορεί να χωρέσει στην κοιλιά μιας γυναίκας.
Η σωστή όμως θέση είναι ότι επί του Σταυρού πάσχει ο Θεός, ο Θεός Λόγος. Όχι όμως κατά τη θεία Φύση Του, αλλά κατά την προσληφθείσα ανθρώπινη φύση Του. Το πάθος Του είναι πάθος Θεού, όχι της θείας Φύσεως αλλά του Θεού Λόγου. Γι᾿ αυτό άλλωστε και μας σώζει.
Συνεπώς μία εξέλιξη των αιρέσεων του αρειανισμού και του νεστοριανισμού, μαζί φυσικά με πολλές άλλες προσμείξεις (τοπικές δεισιδαιμονίες, πάθη του Μωάμεθ κ.λπ.), είναι στην ουσία του το Ισλάμ.
Συνεπώς, είχαν οι Πατέρες δίκαιο όταν έβριζαν τον Άρειο ή όχι;
Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/perivolipanagias.blogspot.gr
